ರಂಗೀ ಕಜಲ್

ಹುಚ್ಚು ಮನಸ್ಸಿನ ನೂರೊಂದು ಭಾವಗಳೊಂದಿಗೆ, 

ತಿಕ್ಕಲು...ತಿಕ್ಕಲಾಗಿ ಬರೆಯುವವರ ಸಹವಾಸಕ್ಕಿಂತ, 

ನಿನ್ನ ಅನಕ್ಷರಸ್ಥದ ಮಡಿಲೆ ವಾಸಿ ಸಾಕಿ....

ಎದೆಯಾಳದಿ ತುಂಬಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುವ ಭರವಸೆಯನ್ನು

ನಾನೇ.. ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಸುತ್ತಾ, ಹಗುರಾಗುತ್ತಿರುವೆ ಸೇದುತ್ತಾ

ನಿನ್ನರಮನೆಯ ಭಂಗಿ...

ಒಡೆದು ಹಾಕಿಬಿಟ್ಟೆ ಮನಸಿನ ಕನ್ನಡಿ, ತೋರಿಸುತ್ತಿತ್ತು

ಮುಖಗಳನ್ನಷ್ಟೇ!!! ಅವರ ಹುಳುಕು ಮನಸ್ಸುಗಳಿಗಿಂತ,

ಚೆಲ್ಲಿದ ಮದಿರೆಯ ಹೀರಿಕೊಂಡು ಗಬ್ಬು ನಾರುವ, ನಿನ್ನರಮನೆಯ ಚಾದರವೆ ಲೇಸು ಸಾಕಿ....

ಕಾಡುತ್ತಿರುವುದು..ಚುಚ್ಚುತ್ತಿರುವುದು..ನೋಯಿಸುತ್ತಿರುವುದು

ನೆನೆದಾಗಲೆಲ್ಲ, ಇವರೇ... ಅವರಾ? ಎಂದು

ತಣ್ಣ...ತಣ್ಣಗೆ ಮಾತನಾಡಿ ತಂ ಅಂಗೈಗಳನ್ನು ಬೆಚ್ಚಗಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವವರ ನಡುವಲ್ಲಿ ಇರುವುದಕ್ಕಿಂತ, 

ಕ್ಷಣವಾದರು ಸಾಕು, ಊರ ಜನರೆಲ್ಲ ಬೆಚ್ಚಗಾಗಿ ಹೋಗುವ

ನಿನ್ನ ಮಡಿಲಿನ ಕಾವೇ...‌ ವಾಸಿ ಸಾಕಿ...

ನಾನೂ...ಸಾಚಾ ಎಂದು ನಿರೂಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿ ಹೇಗೆ?

ಅಗ್ನಿಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಲೆ!!!!?

ಈ ಮಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ಒಡ್ಡಿದಷ್ಟು, ಗಂಡಸರಿಗೆಂದೆ ಯಾವ  ಪರೀಕ್ಷೆಗಳು ಇಲ್ಲವಲ್ಲ!!!

ಎಷ್ಟು ನೀರನ್ನು ಸುರಿದರು....ಬಣ್ಣ ಬದಲಿಸದ ಹಾಲಿಗಿಂತ

ಚೂರೆ...ಚೂರು ನೀರಿಗೆ ಬಣ್ಣ ಬದಲಿಸಿದರೂ, ಮತ್ತನ್ನೇರಿಸುವ

ನಿನ್ನ ಹೂಜಿಯೊಳಗಿನ ಮದ್ಯವೆ ವಾಸಿ ಸಾಕಿ....

ಸೋಗುಗಾರರ... ಸೋಗಲಾಡಿತನದ ನಡುವೆ ಸಿಕ್ಕು,

ಸುಕುಮಾರನಾಗಿರುವುದಕ್ಕಿಂತ, ಸೋಮಾರಿಯಾದರು ಸರಿ

ಬರೆದಿಟ್ಟಿಬಿಡುವೆ ಈ ಬದುಕನ್ನು... ಅವಳ್ಹೆಸರಿಗೆ, ನಿನ್ನ..

ಮದ್ಯಕ್ಕೆ.... ನಿನ್ನ ಮದ್ಯಕ್ಕೆ....