ಮನಸಿನ ಭಾವನೆಗಳನೆಲ್ಲವ
ಕಬ್ಬಿಣದ ಹಾಗೆ ಕಾಯಿಸಿ
ಬಡೆದು ರೂಪವ ಕೊಡುವಂತಿದ್ದರೆ
ಬೆಡಗಿ
ನಿನ್ನೆಲ್ಲ ಕಹಿ ನೆನಪುಗಳನು
ವಿರಹದ ಕುಲಾವಿಯ ಬೆಂಕಿಯೊಳು ಹಾಕಿ
ಕಾಯಿಸಿ, ಬಡೆದು ಬಡೆದು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ
ಮೆತ್ತಗಾಗುವಂತೆ ಕಾಯಿಸಿ
ನಿನ್ನೊಡನಾಟದ ಕ್ಷಣಗಳನೆಲ್ಲವ
ಬುನಾದಿಯ ಕೆಳಗೆ ತುಂಬಿ ಅದರ
ಮೇಲೊಂದು ಹೊಸ ಬದುಕನ್ನು ಕಟ್ಟಲು
ಸಲಿಕೆಯನ್ನಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ
ಪ್ರೀತಿಯ ನೀರೆರೆದು ಬಾಳ ಕನಸಿನ
ಹೆಮ್ಮರವ ಪೋಷಿಸುವೆನೆಂದವಳು
ಮುಂಗಾರಿನ ಮಿಂಚಂತೆ ಮಿಂಚಿ
ಮರೆಯಾದೆ, ಆ ನಿನ್ನ ಹುಸಿ ಪ್ರೇಮದ
ಮರದ ರಂಬೆಗಳ ಕತ್ತರಿಸಲಿಕ್ಕೆ
ಒಂದು ಪರಶುವನ್ನಾಗಿಯಾದರೂ
ಪರಿವರ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ
ಮುಳ್ಳಿನ ಗಿಡವ ನೆಟ್ಟು
ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಮಾತನು ಮಾತಾಡಿ
ಬಾಳ ಅಂಗಳದಲಿ ನೆಟ್ಟ ಸುಳ್ಳುಗಳ
ಮುಳ್ಳನ್ನೇ ತುಂಬಿಕೊಂಡ ಆ ಗುಲಾಬಿ
ಗಿಡದ ಬುಡವನೆಬ್ಬಲು
ಗುದ್ದಲಿಯನ್ನಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ
ಭಾವಗಳು ಹೊಂದುತ್ತಿದ್ದರೆ ರೂಪ
ಸುಡಲು, ಕಾಯಿಸಲು, ಬಡೆಯಲು
ಹರೆಯಲು, ಕಳೆಯಲು, ತೊಳೆಯಲು
ಎಲ್ಲ ಕನಸುಗಳ ಕಟ್ಟಿ ಮೂಟೆ ಓಗೆಯುವಂತಿದ್ದಿದ್ದರೆ
ನೀನಿರದ ವಿರಹದ ನೋವು ನನಗೆ
ಕಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇನೊ?
No comments:
Post a Comment