ದುಃಖ

ನಿನ್ನೆದೆಯ ದುಃಖ ಎಷ್ಟೆಂದು
ನೀ ಹೇಳದಿದ್ದರೂ
ನಿನ್ನದರುವ ಅದರಗಳು
ಸೂಚಿಸುತಿವೆ
ಕಣ್ಣಂಚಲಿ ಜಾರದೆ ನಿಂತ ಹನಿ
ತೋರುತಿದೆ
ಮೆದುವಾಗಿ ಮೆತ್ತಗಿದ್ದ ಆ ಗಲ್ಲವು
ಬಿರುಸಾಗಿದೆ
ಮುತ್ತಾಗಿದ್ದ ಮಾತು ಮೌನದ
ಹುತ್ತವಾಗಿದೆ
ಹಕ್ಕಿಯ ರೆಕ್ಕೆಯಂತಿದ್ದ ಆ ಮುಂಗರುಳುಗಳು
ಸೋತಂತಿವೆ
ಹಣೆಯ ಮೇಲಿನ ಬಿಂದು ಬೆವರಿಗೆ
ಕರಗಿದೆ

ಅತ್ತುಬಿಡೊಮ್ಮೆ ಕೆರೆಯ
ಕಟ್ಟೆ ಒಡೆವ ಹಾಗೆ
ಸುರಿಸು ಬಿಡು ಕಣ್ಣೀರನು ಕರಿಮೋಡ
ಸುರಿದು ಹಗುರಾಗುವ ಹಾಗೆ
ನಿನ್ನ ಬಾಳ ನೋವನೆಲ್ಲ ನನಗೆ ನೀಡಿ
ಒರಗಿ ಬಿಡು ನನ್ನ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ
ಯಾವ ನೋವಿನ ಅರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ
ಈ ಜಗದ ಪರಿವಿಲ್ಲದಂತೆ