ನಮ್ಮವ್ವ

ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಸೀರಿ
ನವಿಲು ಚಿತ್ತಾರದ
ರೇಷ್ಮೆ ಸೀರಿ
ಏನ್ಮಾಡ್ಲಿ
ಎದೆ ಮ್ಯಾಲಿನ
ಸೇರಗ ಆಗಲಿಲ್ಲಂದ್ರ
ಏನ ಬಂತ ನಮ್ಮವ್ವ

ಮುತ್ತಿನ ಮೂಗುತಿ
ಹರಳಿನ ಬೆಂಡಾಲಿ
ಜೊಡು ಕೈ ಬಳೆ
ಏನ್ಮಾಡ್ಲಿ
ಹಣಿಮ್ಯಾಲಿ ಹುಡಿ
ಕುಂಕ್ಮನ ಇಲ್ಲಂದ್ರ
ಏನ ಬಂತ ನಮ್ಮವ್ವ

ಊರ್ಗೆ ಸಾವಕಾರ
ಕಾರು ಮೋಟಾರು
ನೆಲಕ್ಕೆ ಮುಟ್ಟದ ಕಾಲು
ಏನ್ಮಾಡ್ಲಿ
ಒಂದ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ  ಒಬ್ಬ ಗಂಡ
ಆಗದಿದ್ರ
ಏನ ಬಂತ ನಮ್ಮವ್ವ

ಮಳಿಗೆ ಊರು
ತಂಪಾಗ್ಯೆತಿ
ಕರ್ಲು ಸಂಪಾಗ್ಯೆತಿ
ಏನ್ಮಾಡ್ಲಿ
ಮಡಿಲಾಗ ಒಂದ
ಹಸ ಇಲ್ಲಂದ್ರ
ಯಾರಿಗೆ ಹೇಳ್ಲೆ 
ನಮ್ಮವ್ವ

ಗುಟ್ಟು

ಗುಟ್ಟು ಹೆಂಗಿರ್ಬೆಕಂದ್ರ
ಬಾಗಿಲ ಇಲ್ಲದ
ಮೊಟ್ಟೆ ಹಂಗಿರ್ಬೆಕ
ಬದಾಮಿ ಕಾಯಿಯಷ್ಟ
ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿರ್ಬೆಕ
ಭೂಮಿಯೊಳಗಿನ
ಬೆಂಕಿಯಂತಿರಬೇಕ

ಪ್ರತೀಕ

ಕೋಗಿಲೆಯೊಂದು
ಸುಮಧುರವಾಗಿ
ಹಾಡುವುದೊಂದರ
ಪ್ರತೀಕ
ಕೋಗಿಲೆಯೊಂದು
ತಾಯ್ತನದ
ಸವಿಯನನುಭವಿಸದಿರುವುದರೊಂದರ
ಪ್ರತೀಕ

ಇರಬೇಕು

ಅಡುಗೆ ಮಾಡುವನ
ಮನಸ್ಸು ತಿಳಿಯಾಗಿರಬೇಕು
ಅಡುಗೆ ಉಣ್ಣುವನ
ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸಿದಿರಬೇಕು 

ಪಾಠ ಮಾಡುವ
ಗುರುವಿಗೆ ಅರಿವಿರಬೇಕು
ಪಾಠ ಕೇಳುವ
ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗೆ  ದಾಹವಿರಬೇಕು   

ಬೆಲೆ

ಓಲೆಯೇನೊ ಸುಂದರವಾಗಿದೆ
ನಿಜ ಆದರೆ ಅದು ಬಂಗಾರ
ವಾಗಿರ್ಲಿಕ್ಕಂದ್ರ ಏನ ಬೆಲೆ               

ಹೂವೇನೂ ಅಂದವಾಗಿದೆ
ನಿಜ ಆದರೆ ಅದು ಸುಮಾನ
ಬೀರದಿದ್ರೆ ಏನ ಬೆಲೆ   

ಕೆರೆಯೇನೂ ಮೂಕವಿಸ್ಮಿತವಾಗಿದೆ 
ನಿಜ ಆದರೆ ಅದರ ನೀರು
ಕುಡಿಯಲಾಗದಿದ್ರೇನು ಬೆಲೆ 

ನೀನೇನೊ ಜ್ಞಾನಿಯಾಗಿರುವೆ
ನಿಜ ಆದರೆ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ
ಮಾನವೀಯತೆಯಿಲ್ಲದಲೇನು ಬೆಲೆ

ದಿನಗಳು

ಪ್ರೀತಿಗೆ ಬಹಳ ದಿನ
ಉಪವಾಸ ಇಡಬಾರ್ದು
ದ್ವೇಷಕ್ಕ ಬಹಳ ದಿನ
ಖೂಳ ಹಾಕಬಾರ್ದು

ನೀತಿಗೆ ಬಹಳ ದಿನ
ಸತಾಯ್ಸಿರಬಾರ್ದು
ಅನ್ಯಾಯಾನ ಬಹಳ ದಿನ
ಸಹಿಸ್ಕೊಬಾರ್ದು

ಹೆಂಡ್ತಿನ ಬಹಳ ದಿನ
ರಮೀಸಬಾರ್ದು
ತಾಯಿನ ಬಹಳ ದಿನ
ನೋಯಿಸಬಾರ್ದು

...ದಿನಗಳು

ಸೋಲಿನ ದಿನಗಳ
ಮರೆಯದೆ ಸೋತೆ
ಗೆಲುವಿನ ದಿನಗಳ
ಉಳಿಸದೆ ಸೋತೆ

ನೋವಿನ ದಿನಗಳ
ಅಳಿಸದೆ ಹೋದೆ
ಹರುಷದ ದಿನಗಳ
ಗಳಿಸದೆ ಹೋದೆ

ದಾರಿದ್ರ್ಯ ದಿನಗಳ
ಕಳಚಲು ಎದ್ದೆ
ಪಾವಿತ್ರ್ಯ ದಿನಗಳ
ಬಳಚಲು ಬಿದ್ದೆ

ಸಾವಿನ ದಿನಗಳ
ಕಹಿಯನು ಅರಿತೆ
ಬದುಕಿನ ದಿನಗಳ
ಸವಿಯನು ಮರೆತೆ

ಗಂಡೇ...

ನೋಡದಿರು ದಿನವು ಹೀಗೆ
ನನ್ನ, ಕಾಮದ ಕಣ್ಣಿಂದ ಸುಡುವ ಹಾಗೆ

ಆಡದಿರು ದಿನವು ಹೀಗೆ
ನನ್ನ, ಚುಚ್ಚಿ ಚುಚ್ಚಿ ಕೊಲ್ಲುವ ಹಾಗೆ

ನಗದಿರು ದಿನವು ಹೀಗೆ
ನನ್ನ, ಹಿಯ್ಯಾಳಿಸಿ, ತುಳಿಯುವ ಹಾಗೆ

ಹೊಡೆಯದಿರು ದಿನವೂ ಹೀಗೆ
ನನ್ನ, ನಾನೇ ಸಾಯುವ ಹಾಗೆ

ಗಂಡೇ....

ನಲ್ಲ ನೀನಿರದೆ

ನಲ್ಲ...
ನೀನಿಲ್ಲದ ರಾತ್ರಿಗಳು
ಕಳೆಯಲಿ ಹೆಂಗ ನಾ..

ಹೂವಿನ ಹಾಸಿಗೆ
ಮುಳ್ಳಾಯ್ತು ನೀನಿರದೆ
ಚಂದ್ರನ ಕಾಂತಿ
ಉರಿಯಾಯ್ತು ನೀನಿರದೆ
ಮುಡಿಯ ಮಲ್ಲಿಗೆ
ಬಾಡಿತು ನೀನಿರದೆ

ನೀನಿರದೆ...
ಹಾಲು ಕಹಿಯಾಯ್ತು
ಹಣ್ಣು ಸಪ್ಪಾಯ್ತು
ನಿದಿರೆ ದೂರಾಯ್ತು
ಮನಸ್ಸು ಗೂಡಾಯ್ತು
ನಲ್ಲ  ನೀನಿರದೆ

ಬಾಗಿಲು ನಾಚುತಿದೆ
ದೀಪವು ನಗುತಿದೆ
ಹಾಸಿಗೆ ನಲಗುತಿದೆ
ದೇಹವು ಉರಿಯುತಿದೆ
ನಲ್ಲ ನೀನಿರದೆ.

ತಂಪ. . ತಂಪ ..

ಮುಂಗಾರಿಗೆ ಬದು ತಂಪ
ಹಿಂಗಾರಿಗೆ ತಳ ತಂಪ
ರಾತ್ರಿಗೆ ಚಂದ್ರನ ತಂಪ
ಮಾಗಿಗೆ ಸೂಯನ ತಂಪ

ಹುಡುಗಿ..

ನೀ ನಕ್ರ ಕಪಾಳ ಕೆಂಪ
ಕಣ್ಣಿಗೆ ನಿನ ಅಂದ ತಂಪ
ಕಿವಿಗೆ ನಿನ ಮಾತ ಇಂಪ
ಮಾತಾಡಿದ್ರ ನನ ಎದಿನ ತಂಪ

ಅಂದು ಇಂದು

ನೀನೇಕೆ ಬಂದೆ ನನ್ನೆದುರಿಗಿಂದು
ಮರೆಯದ ನಗುವ ಮೊಗದಲಿ ಹೊತ್ತು
ಎದೆ ಬಡಿತದ ತುಡಿತವ ಹೆಚ್ಚಿಸಿದೇಕೆ
ಆ ಕುಡಿ ನೋಟದ ನೋಟ ಬಿಟ್ಟು
ನುಡಿಸಿದೆದೆಯ ವೀಣೆಯನೇಕಿಂದು
ಆ ತುಟಿಯಂಚಿನ ನಗುವಿನಲಿ

ಇಂದೇಕೆ ಮರೆಯಾದೆ
ಆರದ, ಮರೆಯದ ನೆನಪನು ಬಿಟ್ಟು
ನಲಿವಿನ ಹಾಡಿಗೆ ನೋವಿನ ಶೃತಿಯನು ಮೀಡಿದು
ಹಾರೋ ಮನಸಿನ ಹಕ್ಕಿಗೆ ಮಾಯೆಯ ಬಾಣವ ಬಿಟ್ಟು
ಬಾಳ ಪ್ರೇಮ ಹಾದಿಯಲಿ ಮುಳ್ಳಿನ ಹಾಸಿಗೆ ಹಾಸಿ
ಇಂದೇಕೆ ಮರೆಯಾದೆ.

ನಾಚಿಕೆ

ಮದುವೆಗೆ ಮುಂಚೆ..

ನನ್ನಾಕೆಗೆ ತುಂಬಾನೆ ನಾಚಿಕೆ
ಅದಕ್ಕೆ ಮರೆಯಾಗುತ್ತಾಳ
ಸೀರೆ ಸೇರಗಿನಲ್ಲಾಕೆ
ಎರಡು ಸಲ ಭೇಟಿಯಾದರೂ ನೋಡಲಿಲ್ಲ
ನನ್ನತ್ತ ಒಮ್ಮೆಯಾದರೂ ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ
ನನ್ನಾಕೆ

ಮದುವೆಯ ನಂತರ...

ನನ್ನಾಕೆಗೆ ತುಂಬಾನೆ ನಾಚಿಕೆ
ಅದಕ್ಕೆ ಸೆರೆಯಾಗುತ್ತಾಳೆ ನನ್ನ
ಬಾಹು ಬಂಧನದಲ್ಲಾಕೆ
ಮಾತು ಮಾತಿಗೂ ಅನ್ನುತ್ತಾಳೆ ನಾಚಿಕೆ
ಅದಕ್ಕೆ ಮಾತಾಡಲೂ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ ರಾತ್ರಿಗೆ

ಇರುವೆ...೪೪೬

|| ಆ ಅಲೆಮನೆಯ ಬೆಲ್ಲಕೆ
ಮುತ್ತಿಕ್ಕಲು ಇಲ್ಲವೆ ಇರುವೆ||
ಈ ರಮಣೀಯ ಗಲ್ಲಕೆ
ಮುತ್ತಿಕ್ಕಲು ನಾನಿಲ್ಲೆ...ಇರುವೆ

ತೊಗಟೆ

ಹತ್ತಿ ಕಾಯಿಯ ತೊಗಟೆ
ಬಲು ದಪ್ಪ| ಅದರೊಳಗಿನ
ಹತ್ತಿ ಬಲು ನಿಪ್ಪ

ಬದಾಮಿ ಕಾಯಿ ತೊಗಟಿ
ಬಲು ಗಟ್ಟಿ|  ಅದರೊಳಗಿನ
ಬದಾಮಿ ತಿನ್ನಾಕ ಇನ್ನೂ ತುಟ್ಟಿ

ಕಿತ್ತಳೆ ಹಣ್ಣಿನ ಸಿಪ್ಪಿ
ಬಲು ಮೆತ್ತಗ| ಅದನ್ನ ಸಿಳಾಕ
ಹೋದ್ರ ಕಣ್ಣಾಗ ಬರೀ ನೀರ

ಬಾಳೆ ಹಣ್ಣಿನ ಸಿಪ್ಪಿ
ಬಲು ಸುಲಭ| ಇದನ್ನ
ತಿಂದ್ರ ಮಲ ಇನ್ನೂ ಸುಲಭ

ಕರಿಮೋಡ

ಕರಿಮೋಡವು ನೀರಾಗಿ ಸುರಿದು, ಸರಿದು
ರವಿ ಕಿರಣಕೆ  ಮೋಡವು ಮ್ಯದುಂಬಿ ಬೆಳ್ಳಿಯ
ಬಟ್ಟಲಿನಂತೆ ನೀಲಾಕಾಶಾದಲ್ಲಿ ತೇಲುತಿರಲು
ಸುರಿದ ಹನಿಯು ನೆಲವ ತಣಿಸಿ, ಕೆರೆ-ತೊರೆಯ
ಉಣಿಸಿ ಧರೆಯ ಒಡಲ ಸೆಲೆಯ ಸೇರಿತು

ಕಳೆಯಿತೆರಡುದಿನ
ಆಗಸ ಖಾಲಿ ಖಾಲಿ, ಅಲ್ಲೊಂದು ಇಲ್ಲೊಂದು
ಬೆಳ್ಳಿಯ ಮೋಡಗಳ ಪಯಣ, ಭೂತಾಯಿಯ
ಒಡಲು ತಂಪಾಗಿ, ಹಸಿರು ಮೊಳೆತು
ಮರಗಿಡದೊಳು ಚಿಗುರೆಲೆ ಚಿಗುರಿ
ಮರವನಪ್ಪಿಸುಮಗಂಧವಸೂಸಿ
ಹಕ್ಕಿಯ ಕಲರವ ಬಾನಗಲ ತುಂಬಿ
ನಕ್ಕು ನಲಿಯಿತು ಆ ಕರಿಮೋಡ
ತಾಯಿಯ ಒಡಲನು ತಂಪಾಗಿಸಿತು
ಆ ಕರಿಮೋಡ

ನಾನೊಬ್ಬ ಕವಿಯೆಂದು

ನಾನಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ....
ನಾನೂ ಒಬ್ಬ ಕವಿಯೆಂದು
ಒಲ್ಲದ, ಒಗ್ಗದ, ಹಿಗ್ಗದ, ಕುಗ್ಗದ
ಬಳಸಿದ, ಬಳಸಲಾರದ, ಸಿಕ್ಕ, ಸಿಗಲಾರದ
ಹಳೆ, ಹೊಸ ಪದಗಳ ತುರುಕಿ
ತಿರುಚಿ, ನಿಗಿಚಿ ಬರೆಯುವ ಕವಿಯೆಂದು

   ಹಳೆತನದಲಿ ಹೊಕ್ಕು ಹೊಸತನವನು ತಂದು
   ಇರದಿರುವಿಕೆಯನು ಇದೆಯಂದು
   ಮರಣಿಸಿದ ಕಾಗದದ ಮೇಲೆ  ಕವಿತೆ
   ಕವಿತೆ ಎಂಬ ಜೀವ ತುಂಬುವ ಕವಿಯೆಂದು

ನಡೆದು ಹೋದ, ಇಂದೆ ಇರುವ
ಮುಂದೆ ಬರುವ ವಿಷಯಗಳನರಿದು
ಕುಡಿದು, ಕುಡಿಸುವ ಕವಿಯೆಂದು
ನಾನಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ...

ಸುಂದರಿ

ಗಂಧದ ಊರಿನ ಮುತ್ತಿನ ಮನೆಯ
ಸಾಲು ಕಂಬಗಳ ಮನೆಯೊಡತಿ
ಗಿರಿಶ್ರಂಗ ಸಾಲುಗಳ