ನಾನು ಮೊದಲು ಹೇಗಿದ್ದೆ ಗೊತ್ತಾ

ನನ್ನ ತಂದೆಯ ಮನೆ ನನಗೆ
ಗ್ರಹಬಂಧನವಾಗಿದ್ದರೂ ನನ್ನ
ಚಿಕ್ಕಪುಟ್ಟ ಆಸೆಗಳ ರೆಕ್ಕೆಗೆ
ಬಂಧನವಿರಲಿಲ್ಲ

ಮನೆ ಮುಂದಿನ ಕೈ ತೋಟದಲ್ಲಿ
ಹೂಗಳ ಜೊತೆ, ಹಾರಾಡುವ
ಚಿಟ್ಟಗಳ ಜೊತೆ, ತೂಗಿರುವ
ತಳಿರು, ಹಂಪಲುಗಳ ನಡುವೆ
ಓಡಾಡಿಕೊಂಡಿರುವಾಗ

ಮನೆಯ ಮೇಲ್ಛಾವಣಿ ಮೇಲೆ
ಚಂದ್ರನ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡುತ್ತ
ಬೀಸುವ ತಂಗಾಳಿಗೆ ಮುಖವೊಡ್ಡಿ
ಮನದಲ್ಲೆ ಹಾಡು ಗುನುಗುತ ಗೆಳೆಯನ
ನೆನೆದು ನಾಚುವಾಗ

ಊರಿನ ಸಂತೆಯಲಿ ಅಮ್ಮನ
ಸೇರಗಂಚು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು
ಆ ಭೀಮಜ್ಜನ ಜಿಲೆಬಿ, ಮೆಹಬೂಬಿ
ಅಜ್ಜಿಯ ಗಜ್ಜರಿಗಳನ್ನು ಕದ್ದು
ತಿನ್ನುವಾಗ

ಹ್ಞೂಂ...ಹ್ಞೂಂ..ಇದ್ಯಾವದು
ನನಗೆ ಎಂದು ಬಂಧನವೆ ಅನಿಸಲಿಲ್ಲ
ಆದರೆ ನಿನ್ನ ನಾ ಮದುವೆಯಾಗಿ
ಬಂದ ಮೇಲೆ ಈ ಮಹಡೀ ಮನೆ
ನನಗ್ಯಾಕೊ ಬಂಧವೆನಿಸುತ್ತಿದೆ

ನಿನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಸ್ವಚ್ಛಂದ
ಹಕ್ಕಿಯಂತೆ ಹಾರಾಡಲು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರೂ
ನೀ ಕಟ್ಟಿದ ತಾಳಿ ಕೊರಳಿಗೆ ಹಗ್ಗವಾಗಿ
ಒಂಟಿತನದ ಉಸಿರು ಬಿಗಿಯುತಿದೆ
ಕೊಸರಿ ಚಿರುವಂತಾಗಿದೆ

ನಿನ್ನ ಬಂಗಾರದ ಕೈ ಬಳೆಗಳು
ಸಂಕೋಲೆಯಂತೆನಿಸಿ ಕೈಗಳನೆ
ಕಟ್ಟಿಹಾಕಿರುವಂತೆನಿಸಿದೆ, ಆ
ಬೆಳ್ಳಿಯ ಕಾಲ್ಗೆಜ್ಜೆಗಳು ಭಾರವಾಗಿ
ಅಲೆದಾಡದಂತೆನಿಸಿವೆ

ಈ ಸ್ವೆಚ್ಛಂದ ತಿರುಗಾಟದಲೂ
ನನಗೆ ಬಂಧನದ ಭಾಸವಾಗುತಿದೆ
ನನಗ್ಯಾಕೊ ಈ ಸ್ವತಂತ್ರತೆಯ
ವಿಹಾರಕ್ಕಿಂತಲೂ ಬಂಧನದ
ಪ್ರೀತಿಯೆ ಅಪ್ಯಾಯಮಾನವೇನುಸುತಿದೆ