ನನ್ನದೆ ಹಾಡಿದು

ಹಾಡಿದು... ನನ್ನದೆ ಹಾಡಿದು
ಎದೆಯೊಳಡಗಿದ ಕನಸುಗಳ ಹೊತ್ತು
ರಿದುರಿದು ಹೊಗೆಯಾಡುತಿರುವ ಹಾಡಿದು
ನನಗಲ್ಲದೆ ಇನ್ನಾರಿಗೂ ಬೇಡವಾದ ಗೀತೆಯಿದು

ಹೊತ್ತು ಹೊತ್ತಿಗೂ ಬಿಸಿ ದೇಹಗಳ ತಾಪಕೆ
ಕರಗಿ... ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಧರಿಸುವ ಸಿಂಧೂರಕೆ
ಎಂಟಾನೆಯ ಬೆಲೆಯಿಲ್ಲ...
ಬಂದು ಹೋಗುವವರಿಗೆಲ್ಲ ಬೇಕಾದದ್ದು
ಮಾನ ಕಾಯುವ ಬಟ್ಟೆಯ ಸೊಗಸಲ್ಲ...
ಅವರ ತನುವ ಹಸಿವ ತಣಿಸುವ ಮಾಂಸವು ಬೇಕಲ್ಲ

ನನ್ನೆದೆಯ ನೋವಿಗೆ ಯಾವ ರಾಗವಿಲ್ಲ
ಶೃತಿ ಲಯದ ತಂತಿಗಳು ಎಂದೊ.. ಕಿತ್ತು ಹೋಗಿವೆ
ಬಂದವರಿಗೆಲ್ಲ ಹಾಸಿನ ಮುಲುಗಗಳು
ಬೇಕೆ ವಿನಃ....ನೋವಿನ ಮೀಟುಗಳಲ್ಲ
ನಾನವ ಮಗ್ಗುಲಲಿ ಹಾಡಲಿ...?
ಘಳಿ ಘಳಿಗೆಗಳಿಗೆ ನನ್ನ ಶೋತೃಗಳು
ಬದಲಾಗುವವರಲ್ಲ

ಬಂದವರೆಲ್ಲವರು ಮುನ್ನುಡಿಯ ಬರೆಯ
ಬಂದವರೆ... ಹ್ಹ..ಹ್ಹ..ಹ್ಹ....ಹ್ಹ.......ಹ್ಹ....
ಬೆನ್ನುಡಿಯ ಬರೆಯುವ ಧೈರ್ಯವನ್ನು
ಮಾಡುವರಾರು ? ಎಷ್ಟು ಜನರು ಸುಖದ
ಅಮಲಿನಲಿ ಪರಿಚಿ ಬಿಟ್ಟ ಹಸಿ ಗಾಯದ ಗುರುತುಗಳೆ
ಇರುವಾಗ !!!!

ಯಾವ ಕೊನೆಯ ಚರಣವ ಬರೆಯಲಿ ?
ಉಸಿರು ಬಸಿಯುವವರೆಗೂ... ನಾ ಮುದುಡಿದ
ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಮುಲಗಬೇಕಲ್ಲ..!!!
ಕಣ್ಣಂಚಲಿ ಜಾರುವ ಕಂಬನಿಯು ಬೇಡವಾಗಿ
ತುಟಿಯಂಚಲಿ ಕಚ್ಚುವ ಸಿಹಿಗೆ ಎಲ್ಲರೂ
ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಿರುವಾಗ