ಗಾಲಿಬ್

ಗಾಲಿಬ್...
ನಡುರಾತ್ರಿಯಾಯಿತು, ಚಂದ್ರನು ನೆತ್ತಿಯ ಮೇಲೆ ಬಂದ
ಬರಬೇಕಾಗಿತ್ತಲ್ಲ ನೀನು ಇಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ!,
ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತಿಹುದಿಲ್ಲಿ..ತಲಬಾಗಿಲಲೊಂದು
ಹರೆಯದ ಬಿಂದಿಗೆ
ಬಂದಾಗಲೊಮ್ಮೆ ಜೋತು ಬಿಳುವೆ ನೀ
ಕೇವಲ ಮಧು ಬಟ್ಟಲಿಗೆ
ಮರೆತು ಮತ್ತನಾಗಿ ಮಲಗಿಬಿಡುವೆ
ಚುಂಬಿಸುವುದೆ ಇಲ್ಲ...ನನ್ನ ಕೆಂದುಟಿಗಳಿಗೆ

ಗಾಲಿಬ್.....
ಆರಡಿಯ ಹೂದೋಟವಿದು, ತೆಗ್ಗುದಿನ್ನೆಗಳ
ಏರಿಳಿದು, ಸಂಚಲನೆಯ ಹರಿಸಿಬಿಡು ತನುವಿನೊಳಗೆ
ಚೆಲ್ಲಿದ ಮಧುವ ಹೀರಿಕೊಂಡು, ಹದವಾಗಿಬಿಡಲಿ ಮಣ್ಣು....
ಮೊಳಕೆಯೊಡೆದು ಚಿಗುರಿ, ಕಾಯಿಯು ಹಣ್ಣಾಗಿಬಿಡಲಿ
ನಿನ್ನೊಲವಿನ ಕಾವಿಗೆ
ಬರೆದಿಟ್ಟುಬಿಡು ಪುಟಪುಟಗಳಲಿ,‌ ಪದಪದಗಳಲಿ
ಶೃಂಗಾರ ರಸವೆ ಮೈದುಂಬಿ ಹೊದ್ದಿರಬೇಕು ಆ ಹೊತ್ತಿಗೆ

ಗಾಲಿಬ್.....
ಹಚ್ಚಿಟ್ಟ ಮೊಂಬತ್ತಿಯು ಬೆಂಕಿಯ ಶಾಖಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕು
ಕರಗಿ ನೀರಾಗಿ ಬಿಕ್ಕತೊಡಗಿದೆ
ಬರುವಿಕೆಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ಈ ಚಿಟ್ಟೆ..ಚಟಪಟಿಸುತ
ಒಳಗೊಳಗೆ ಬೆಂದು, ಕುದ್ದು ಹೋಗುತ್ತಿದೆ
ಉಟ್ಟ ಸೀರೆ...ತೊಟ್ಟ ರವಿಕೆ... ಮುಡಿದ ಮಲ್ಲಿಗೆ...
ಸಿಂಗರಿಸಿಕೊಂಡ ಆಭರಣಗಳಿಂದೇಕೊ ಭಾರವೆನಿಸಿಬಿಟ್ಟಿವೆ..

ಗಾಲಿಬ್....
ಎಂದಿನಂತೆ, ನಾನಿಂದಿಲ್ಲ....ನಿನ್ನ ಕೈಯಿಂದ ಅಡಿಯಿಂದ ಮುಡಿಯವರೆಗೂ ನವಿಲು ಗರಿಯನು ನರ್ತಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ
ಪಾಪ..ಪುಣ್ಯಗಳ ಗಣಿತ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಏನಾದರೂ ಸರಿ
ಇಂದು ನಿನ್ನ ಬ್ರಹ್ಮಚರ್ಯವನ್ನು ಮುರಿಯಲೆ ಬೇಕಿದೆ
ಅತಿರಥ ಮಹಾರಥ ಮುನಿಗಳೆ...ಕಾಲ್ಗೆಜ್ಜೆಯ ಸದ್ದಿಗೆ
ದಿಕ್ಕು ತಪ್ಪಿದ್ದಾರೆ, ನಿನ್ಯಾವ ಲೆಕ್ಕ!!! ಬಾ ಬೇಗ ನಿನೀಗ
ಎಲ್ಲೂ.... ವಿರಮಿಸದೆ