ಗಂಡಿನಾಸೆ....

ಗಂಡು.....ಗಂಡೆಂಬ ಗಂಡನಾಸೆಗೆ
ಹೊತ್ತು..ಹೇರುತಿರುವೆ ಪ್ರತಿ ಸಾರಿಯೂ...ನಾ,
ನನ್ನ ಪ್ರತಿ ರೂಪವನೆ...
ಸುಮ್ಮನೀರುವನೇನವನು...? ಮತ್ತೆ..ಮತ್ತೆ
ಹದಗೊಳಿಸುವನವನು ನನ್ನನು, ಬೀಜವಾಂಕುರಿಸಲು
ಪ್ರತಿ ರಾತ್ರಿಗಳಲಿ...

ಬೆಸೆದ ಮನಸುಗಳೆರಡು ಹೊಸೆದು...
ಬಿಗಿದು... ಸುಖಗೊಳ್ಳಲೆಂದೆ ಕೂಡಿದ ತನುವುಗಳೇನಲ್ಲ,
ಸುಣ್ಣವ ಕುಡಿದು ಹಾಲ್ಬೆಳಂದಿಗಳನೆ ಹೊದ್ದು
ನಿಂತ ಗೋಡೆಗಳಿಗೂ ಕಾಣಿಸದು...
ಅನುಭವಿಸುವುದು.....,ಸಂತೈಸುವುದು...,
ಕಣ್ಣಂಚಲಿ ಜಾರಿದ ಲವಣದ ಹನಿ ಹನಿಗಳನು
ತನ್ನೊಡಲಲಿ, ಗುಟುಕು...ಗುಟುಕಾಗಿ ಕುಡಿದು ತಣ್ಣಗೆ
ಆಸರೆಯಾದ ತಲೆದಿಂಬೊಂದೆ

ನಾನೇನು...ಮಣ್ಣೆ....? ಹೌದಲ್ಲವೆ...!!!
ಬಿತ್ತಿದಂತಲ್ಲವೆ....ಬೆಳೆ..!!!, ಬೀಜವೆ ಹುಸಿಹೋಗಿರುವಾಗ
ಉತ್ಕೃಷ್ಟ ಫಲದ ಆಸೆಯ ಹೊಂದುವುದು
ತಪ್ಪಲ್ಲವೆ...? ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೆ..? ಇಲ್ಲವೆ...
ಹೆಣ್ಣು ಹುಣ್ಣೆಂಬ ನಿರ್ದಯಿ ಮೌನದ ನಾಟಕವೆ,
ಏಕೆ..? ನಾನು ಉಸಿರಾಡುತಿರುವ ಹೆಣ್ಣಲ್ಲವೆ...?

ಅರಳಿ ನಗಬೇಕಾಗಿದ್ದೇರಡು ಮೊಗ್ಗುಗಳು
ತಂತ್ರಜ್ಞಾನಕೆ ಸಿಕ್ಕು ಹೊಸಕಿ ಹೋದವಲ್ಲ,
ಕಾನೂನಿನ ನೆರಳೊಂದಿರದಿದ್ದರೆ...?
ನೀವಿಬ್ಬರು... ಈ ನರಕದ ಬಾಗಿಲನ್ನು
ತಟ್ಟುತಿರಲಿಲ್ಲ.... ನಿಮ್ಮ ಮೊಗವನ್ನು ಕಾಣುವ
ಸೌಭಾಗ್ಯವು ನನಗಿರುತಿರಲಿಲ್ಲ....

ನಡೆಸಿಯೆ ಬಿಟ್ಟಿರುವವನು.. ಪುತ್ರ ಕಾಮೇಷ್ಟೆಯ
ಯಾಗವನ್ನು, ಉರಿದು.. ಹರಿದು ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದು
ನನ್ನ ಗರ್ಭಚೀಲ ಮಾತ್ರ....
ಗಂಡನ ವಂಶದ ಗೋಪುರದ ಕಳಸಕ್ಕಷ್ಟೆ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆ
ಯಿಲ್ಲಿ... ನಾನು ನನ್ನೆರಡು ಕರುಳ ಬಳ್ಳಿಗಳು ಕೇವಲ
ನಿಮಿತ್ತದ ಪಾತ್ರಗಳು...

ಸುಡುವ ಸೂರ್ಯನ ಕಿರಣಗಳಿಂದೇನೊ...
ರಕ್ಷಿಸಬಲ್ಲೆ ಮೊಗ್ಗುಗಳೆ ಸೆರಗನ್ನು ಹೊದಿಸಿ...
ಅನುದಿನವು....ನಾಚಿಕೆಯಿಲ್ಲದೆ ಮಲಗಬೇಕಿದೆಯಲ್ಲ
ಗಂಡನ, ಗಂಡಿನಾಸೆಗೆ ಸೇರಗನ್ನು ಸರಿಸಿ...
ಬದುಕಬಲ್ಲೇನೆ...? ನಾನು..!!! ಕಾಮ, ಮೋಹಗಳೆ
ತುಂಬಿದ ಈ ಜಗವನ್ನು ಜಯಿಸಿ.....