ಸೇಡವು

ಎಷ್ಟರ..ಸೇಡವು ನನ್ನ ಮ್ಯಾಲೆ
ಮುಡಿಗೆ ತೊಡಿಸ್ಲೇನ ಹೂವಿನ ಮಾಲೆ
ಕೇಳ್ಲಿಲ್ಲಂತ ಸಿಟ್ಟಾಗಬೇಡ ನೀನು ಆಮೇಲೆ
ಆ ಮೊಗದಾಗ ನಗುವಿನ ಮಲ್ಗಿನ.. ಇಲ್ಲಂದ್ರ
ನಾ ಹ್ಯಾಂಗರ ಬದುಕಿರ್ಲಿ..ಈ ಭೂಮಿ ಮ್ಯಾಲೆ

ಮನದಾನ ಸಿಟ್ಟನ್ನ ಕನಸಿಗ್ನೂ
ಯಾಕ ಕಲಿಸಿದಿ
ಕನಸನ್ನು ಕಸಗೊಂಡು ರಾತ್ರಿ
ನಿದ್ದಿ ಯಾಕ ಮರೆಸಿದಿ
ನೆನಪಿನ ಭಾರನ ಎದಿಮ್ಯಾಲ
ಅದೇಷ್ಟು ಹೊರಿಸಿದಿ
ನೋವಿನ ನೀರು ಎಷ್ಟ ಕಹಿಯಂತ
ನೀ ಏನ ತಿಳಿದಿ
ನನ್ನ ಕಣ್ಣೀರಾಗ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣನ್ನರ ತೊಳ್ಕೊ...
ತಿಳಿಯಾಗ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಾನ ಹಳ್ದಿ

ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟಿದ್ದು ಭಾಳ ದಿನ ನಿಂದ್ರಂಗಿಲ್ಲ
ಹಳಸಿ ಹೊಕ್ಕೈತಿ
ಪ್ರೀತಿ ಉಸಿರ ತಡೆ ಹಿಡ್ಕೋಬ್ಯಾಡ
ತಡ ಆದ್ರ ಅದರ ಉಸಿರ ನಿಲ್ತತೈತಿ
ಜೇನು ಹೂವಿಗೆ ಮುತ್ತು ಕೊಟ್ರ..ಹೂ
ಅರಳಿದ್ದು ಸಾರ್ಥಕ ಆಕ್ಕೈತಿ
ನನ್ನ ಹೂವಿನ ಜೊತೆ ನಾನು ಬಾಳೆ ಮಾಡಿದ್ರನ
ಬದುಕಿಗೊಂದು ಅರ್ಥ ಬರತೈತಿ..