ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ - ಬಿಡುವುದೇ... ಇಲ್ಲ

ಹೀಗೆಕೆ ನಗುತಿರುವೆ ನನ್ನನೆ ನೋಡಿ...
ಸಣ್ಣದೇನು ನನಗೂ..ಎಲ್ಲರಿಗೂ ನಿ ಮಾಡಿರುವ ಮೋಡಿ
ಇದೊಂದು ಹೊತ್ತಿಗೆ ನೀನಾಗಿಬಿಡುವೆ ಅನ್ನದ ಹಿಡಿ
ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಕ್ಷಣವೆ ನಾನಾಗಿಬಿಡುವೆನಲ್ಲ ಹುಡಿ
ದುಡಿದುಣ್ಣಲು ಮುಪ್ಪೊಂದು ಹಾಕಿಹುದಲ್ಲ ದೇಹಕ್ಕೆ ಬೇಡಿ
ಬದುಕಲಾದಿತೆ...ತುತ್ತು...ತುತ್ತಿಗು ಜನರನ್ನು ಕಾಡಿ ಬೆಡಿ

ಊರು, ನೆಂಟರು, ಭಂಟರನೆಲ್ಲರ ಬಿಟ್ಟುಬಂದೆ
ನಿನ್ನ ಪಡೆಯಲು... ಬಿಸಿಲೊ.. ಮಳೆಯೊ, ಬೆವರ
ಹರಿಸಿ ಪಡೆದೆ, ಉಸಿರಗಟ್ಟಿಸಿಯು ಇಟ್ಟುಬಿಟ್ಟೆ ನಿನ್ನನು...ಕಬ್ಬಿಣದ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲಿ...
ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡವದೆಷ್ಟು ಕುರುಡು ಸಂಬಂಧಗಳಾಗ,
ತೊಡರಿಕೊಂಡ ಬಳ್ಳಿಗಳದೇಷ್ಟೊ ಬಲ ಬಂದಾಗ

ಕೊನೆಯವರೆಗೂ ಜೊತೆಗಿರುವೆನೆಂದವರೆಲ್ಲ, ಬಾಳ
ಮದ್ಯದಲೆ ಹುಟ್ಟಿನ... ದಿಕ್ಕನು ಬದಲಿಸಿಬಿಟ್ಟರಲ್ಲ..!!!
ಹಾದಿಯಲಿ ಎಡವಿ ಬಿದ್ದವರಿಗದೇಷ್ಟೊ ಹೆಗಲಾಗಿದ್ದೆ,
ಜೇಬ ತುಂಬಿಸಿಕೊಂಡವರೊಬ್ಬರಾರು ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ...!!!

ಮಾತೆತ್ತಿದರೆ ಪ್ರಾಣವನೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದೆನೆನ್ನುವರೆಲ್ಲ,
ನಿನ್ನ ಗಾಳಿ ಸೋಕಿದೊಡೆ.. ಬೆಣ್ಣೆಯನು ಇರಿದ
ಹಾಗೆ, ಬೆನ್ನಿನಲಿ ಚೂರಿಯನ್ನಾಡಿಸಿಬಿಟ್ಟರಲ್ಲ,
ನಗುನಗುತ್ತಲೆ...!!!!
ನನಗೇನು ಗೊತ್ತಿತ್ತು..? ಅವರ ಮೊಗದ ಮೇಲೆಲ್ಲ
ನಿನ್ನ ಹಾಗೆಯ ಒಂದು ಮೋಸದ ? ನಗೆಯೊಂದಿತ್ತಲ್ಲ..!!

ಬೀದಿಯಿಂದ ಬಂದವನು...ಮತ್ತೀಗ ಬೀದಿಯಲ್ಲೆ ಬಿದ್ದಿರುವೆ
ನೀನು ಬಂದ ಹೋದ ನಡುವೆ..ಎಂತೆಂತಹ ಪಾತ್ರಗಳ
ಸೃಷ್ಟಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ... ಆಡಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ... ಕುಣಿಸಿಬಿಟ್ಟೆ.. ಧಗಧಗನೆ ಉರಿಸಿಯೂ ಬಿಟ್ಟೆ..., ಕಣ್ಣೀದ್ದರೂ...ಅವರಾಡುವ ನಾಟಕವ
ಅರಿಯದೆ ಹೋದೆ, ಅದರ ತಪ್ಪಿಗೆ... ಹೆಸರಿಲ್ಲದ ಬೀದಿಗಳಿಗೆ
ನನ್ನನಿಂದು ರಾಜನನ್ನಾಗಿಸಿದೆ

ಬೇಕು...ಬೇಕು ನೀನು.. ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ.. ಹುಟ್ಟಿಗೆ, ಹೊಟ್ಟೆಗೆ,
ಬಟ್ಟೆಗೆ, ಕೊನೆಕೊನೆಯ ಚಟ್ಟಕ್ಕೆ.., ಚಟ್ಟವನೇರಿದ ಮೇಲೆ
ಅವರ ಹಿಂದೆ ನೀನೇನು ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ, ನಿನ್ನನೇಷ್ಟೆ ಗಳಿಸಿಟ್ಟುಕೊಂಡರು...ಹೋದ ಅವರ ಪ್ರಾಣವ ಮರಳಿ
ತರುವುದು ನಿನಗಾಗುವುದಿಲ್ಲ.., ಗೊತ್ತೊ.. ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೆಯೊ
ಆದರೂ... ನಿನ್ನ ಪಡೆಯುವ... ಹುಚ್ಚು ಹಂಬಲ ಮಾತ್ರ, ನರರನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ...‌ಬಿಡುವುದೆ ಇಲ್ಲ...

ಚಿತ್ರ ಕೃಪೆ : ಯೋಗಿರಾಜ ಎಸ್ ಎಸ್