ಗಾಲಿಬ್

ಈ ಇಳಿಸಂಜೆಗೊಂದು ನಾನೀಗ....
ರಾಗವ ನುಡಿಸುವೆ
ಆಲಿಸುವೆಯಾ? ಗಾಲಿಬ್...
ಮಿಡಿವ ಸ್ವರಗಳಲೊಂದು ಶೃತಿಯು
ತಪ್ಪಿದರೂ...ತಪ್ಪಬಹುದು
ಕ್ಷಮಿಸಿ, ಒಪ್ಪಿಯೊಮ್ಮೆ ತಲೆದೂಗಿಬಿಡುವೇಯಾ?

ಎದೆಯುರಿಯ ಬೇಗೆಗೆ ನಿನೇನೊ...
ಒಂದೇ...ಗುಟುಕಿಗೆ ಮದ್ಯದ ಬಾಟಲಿಯನ್ನೇ
ಕುಡಿದಿಟ್ಟು ಬಿಡುವೆ ಗಾಲಿಬ್..
ಈ ರಾತ್ರಿಯೊಂದಕೆ ನಾನ್ಹೇಗೆ ಸಪ್ತ ಸ್ವರಗಳ
ಮಥಿಸಿ...ನುಡಿಸಿ..ನೋವನ್ನು ಮರೆಸಿಬಿಡಲಿ...
ಒಂದಿರುಳಲಿ ಕಳೆದ್ಹೋಗುವ ನೋವೇನದು?
ಮರೆತೆ...ಹೋಗುವುದಾದರೆ...ಬದುಕುಳಿಯುವೇಯೆ
ನೀನು?

ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲ...ಬೇಸರವು ಏನಿಲ್ಲ, ಈ ಸಂಜೆಗೊಂದು
ಮಲ್ಲಿಗೆಯನು ನೀನು ತಾರದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಗಾಲಿಬ್..
ಎಷ್ಟೋ ಸಂಜೆಗಳಿಗೆ...ಆಸೆಯಿಂದ ತಂದುಕೊಟ್ಟ
ಹೂಗೂಚ್ಚಗಳನು ನಾನು ಮುಡಿಯಲೇ...ಇಲ್ಲ
ಕಟ್ಟಿದ ಹಾಳೆಯನ್ನು ಬಿಚ್ಚದೆ, ಕಸದ ತೊಟ್ಟಿಗೆ
ಎಸೆದಿದ್ದೇನೆಲ್ಲ...!!!
ಬಾಳಲ್ಲಿ ಏನಾದರು ಹೆಚ್ಚಾದರೂ...ಅದು ಕಸವೆ
ಹೌದಲ್ಲ?!!!!

ನಾನೇನು ದೇವತೆಯೇನಲ್ಲ...ರಂಗೀ ನೀಡಿ ಕಳಿಸಿದ
ನೋವು...ಚಿಕ್ಕದೇನಲ್ಲ, ಮಿಡಿಯುವೆ ಮಾತಿಗೆ,
ನುಡಿಸುವೆ ನೋವಿಗೆ ಗಾಲಿಬ್...
ಅರೆ ಘಳಿಗೆಯಾದರು ಮಲಗಿ ಅತ್ತುಬಿಡು ಈ
ತೊಡೆಯ ಮೇಲೆ, ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣೀರ ಉಪ್ಪಿಗೆ ನೆನೆದ
ಚರ್ಮವಿದು ಉರಿಯುವುದಿಲ್ಲ...ಎಷ್ಟೋ
ಭಗ್ನಿಗಳೆದೆಯ ಕಣ್ಣೀರ ನುಂಗಿಕೊಂಡಿದೆ ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲ

ಏಕೆ? ಹೀಗೇಕೆ? ಇಷ್ಟೊಂದು ಉಸಿರನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ
ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಿರುವೆ, ಗಾಲಿಬ್
ಬರುತ್ತಿರುವುದೀಗ ಪೌರ್ಣಿಮೆ, ಮತ್ತೆ ಬೆಳದಿಂಗಳ
ಚೆಲ್ಲಲು... ಅವಳು ಬರುವಳೆಂದುಕೊಂಡೇಯಾ?
ಬರುವಳಾ?....ಬರುವಳಾ?.....ಬರುವಳೆಂಬುದೊಂದು ಭ್ರಮೆಯೊ?
ಸುಟ್ಟುಬಿಡು  ಸ್ಮೃತಿ ಪಟಲದಲಿ ಗೂಡು ಕಟ್ಟಿರುವ
ಅವಳ ನೋವಿನ ನೆನಪುಗಳನ್ನು
ಮಲಗಿಬಿಡು... ಇಂದಾದರೂ ಕೇಳುತಲಿ ಹೊಸ ರಾಗವನು
ಶೃತಿ ತಪ್ಪಿದರೆ...ತಪ್ಪಲಿ ಬಿಡು, ನೋವು... ಇದೊಂದೆ ದಿನದ್ದೆನಲ್ಲವಲ್ಲ !!!!