Wednesday, May 30, 2018

ಸಾಕಿ ೩

ಸತ್ತು...ಗೋರಿಯ ಸೇರಿದ
ಮೇಲೂ...ಅವಳೇಕೆ ಹೂವೊಂದ
ನಿಟ್ಟು ಹೋದಳು ಸಾಕಿ...
ಪ್ರೀತಿಗೊ...ವಿರಹಕೊ...ಸಂತಾಪಕ್ಕೊ..?
ಮತ್ತೆ... ನಾನೆಂದು ಎದ್ದು ಬರುವುದಿಲ್ಲವೆಂಬ
ಸಂತೋಷಕ್ಕೊ....?

ಕೊಟ್ಟ ಹೂವನು ಮೂಸಿಯೂ.... ನೋಡದೆ,
ಕಾಲಲಿ ಹಾಕಿ ಹೊಸಕಿ ಹೋದವಳು...
ಹುಗಿದ ನನ್ನ ಮಣ್ಣ ಮೇಲೇಕೆ ಬಳ್ಳಿಯ ನೇಡಲು
ಬಂದಳು ಸಾಕಿ....
ಹೂವೊಳಗಿನ ಗಂಧದ ಬೆಲೆಯೆ...ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದವಳಿಗೆ
ನನ್ನೆದೆಯೊಳು ತಿಡಿದ್ದ ಪ್ರೀತಿಯ ಸುವಾಸನೆಯನ್ನಾದರು
ಹೇಗೆ ಅರಿತಾಳು...

ಎದೆಯಲ್ಲಿ ಬಾಡಿಹೋದ ಅದೇಷ್ಟೊ
ಹೂಗಳ ಮುಳ್ಳು ಕಡ್ಡಿಗಳು ಚುಚ್ಚಿಕೊಂಡಿವೆ..
ಸಾಕಿ....
ತೆಗೆಯುವವರು...ಯಾರಿಲ್ಲವೆಂದು ತಾನೆ...
ಭರಿಸಲಾಗದ ನೋವನ್ನು ಹೊತ್ತು...ಸತ್ತು
ನಾನಿಂದು ಮಣ್ಣ ಸೇರಿರುವುದು...

ನಿನ್ನೊಬ್ಬಳ ಹೊರತುಪಡಿಸಿ, ಯಾರೂ ಬರದಂತೆ
ನನ್ನ ಗೋರಿಗೊಂದು ಬೇಲಿಯನ್ನು ಹಾಕಿಸಿಬಿಡು
ಸಾಕಿ....
ತೂಗು ಹಾಕಿಬಿಡು ನನ್ನ ಹೆಸರಿನ ಫಲಕವನ್ನು...
ಸತ್ತದ್ದು ನಾನೆ ಅಂತ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗಲಿ...
ಅವಳ ಮೋಸದಿಂದಾಗಿಯೆ ನಾನು ಅಳಿದದ್ದೆಂದು
ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗದಿರಲಿ.....

ಹುಚ್ಚರೆದೆಯಲ್ಲಿ ಅಳಿದುಳಿದು ಅರಳಿರುವ
ಅಲ್ಪ ಪ್ರೀತಿಯೂ..... ಬಾಡಿ ಹೋದಾತು...
ಸಾಕಿ....
ಎಲ್ಲರಿಗೂ ನನ್ನಷ್ಟು ನೋವನ್ನು ನುಂಗಿಕೊಳ್ಳುವ
ಶಕ್ತಿಯು ಇರಬೇಕಲ್ಲ...?
ನೋವನ್ನೆ ಸುಖವಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪರಿಯನ್ನು
ಅವರು ಕಲಿತಿರಬೇಕಲ್ಲ...?

ಸಾಕು...ಸಾಕು...ಸಾಕಿ,
ಕಳಿಸಿಬಿಡು ಮಸಣದಿಂದಾಚೆಗೆ ಅವಳನ್ನು
ಅವಳ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಗುರುತುಗಳು ಮೂಡದಂತೆ...
ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೊ...ನರಕಕ್ಕೊ...ಹೋಗಬೇಕಾದವನು
ಮರಳಿ ಮರುಳಾಗಿ ಅವಳ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಜಾಡನ್ನು
ಹಿಡಿಯಬೇಕಾದಿತು....!!!!!

No comments:

Post a Comment