ಬಣ್ಣ ಬದಲಿಸದ ಸಂಜೆ

ಉತ್ತರ ಸಿಗದ...ಅದೇಷ್ಟೊ
ಸಂಜೆಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಬಿಟ್ಟಿರುವೆ...
ಕಳೆಯುತ್ತಲಿರುವೆ, ಮೌನದ ಬೀಗವನ್ನು
ಹಾಕಿ...ಅವಳು ಬಿಟ್ಟು....ಎದ್ಹೊದ ಬೆಂಚಿನಲಿ.
ಮುಳುಗುವ ಸೂರ್ಯನ ರಂಗೇನು ಬದಲಾಗಿಲ್ಲ,
ಅವಳು‌ ಮಾತ್ರ ತನ್ನ ಬಣ್ಣವನ್ನು ಬದಲಿಸಿಬಿಟ್ಟಳು...
ನಗು ಬರುವುದು ನನಗೊಮ್ಮೊಮ್ಮೆ...
ಅವಳಾಡಿದ ಮಾತುಗಳ ನೆನೆದು...ಸೂರ್ಯ
ಚಂದ್ರರಿರುವವರೆಗೂ.....????
ಮುಂದಿನದ್ದು ನಿಮ್ಮ ಊಹೆಗೆ ಬಿಟ್ಟದ್ದು...

ನಡು ರಾತ್ರಿಯವರೆಗೂ...ಕುಳಿತುಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತೇನೆ
ಚಿಂತಿಸುತ್ತಲ್ಲ....ವಿಮರ್ಶಿಸುತ್ತಾ... ಪ್ರೀತಿ ನಿಲುಕುತ್ತಾ,
ಚೌಕಟ್ಟಿನೊಳು ನಿಂತು ಸೋಲುತ್ತಾ...ಗೆಲ್ಲುತ್ತಾ...
ಅಥವಾ ಫೀರ್ಯಾದುದಾರನನ್ನೆ ಕೊಂದು ಬಿಡುತ್ತಾ..
ಕೊಲ್ಲುವುದೆ ಪ್ರೀತಿಯಾದರೆ...? ಪ್ರೀತಿಸಲೆಬೇಕಾ...?
ಹುಚ್ಚಪ್ಪಾ....ಪ್ರೀತಿಗೆ ಕಣ್ಣಿಲ್ಲ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ...ಕಾಮಕ್ಕು
ಕಣ್ಣಿಲ್ಲ !!!! ಉರಿದುಹೋಗಿತ್ತದೆ.. ನೀನಾವ ವರ್ಗದವನು..?

ಎರಡರಲ್ಲೂ ಮೈತ್ರಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರೆ ? ಒಂದು
ಸಾಯುತ್ತಿತ್ತು...ಇನ್ನೊಂದು ಉರಿಯುತ್ತಿತ್ತು...
ಒಂದನ್ನು ಕೊಂದು ಬದುಕುವುದೆ ಜಗದ ನಿಯಮ
ಒಂದು ಕಲ್ಮಷ...ಮಗದೊಂದು ನಿಷ್ಕಲ್ಮಷ..
ಛೆ...ಛೆ....ಇದೇನಿದು ವಿಮರ್ಶಿಸುತ್ತಾ ಹೋದಂತೆ
ಉತ್ತರವಿರದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳೆ ಮತ್ತೆ ಎದುರುಗೊಳ್ಳುವವಲ್ಲ
ಎದ್ದುಬಿಡುತ್ತೇನೆ.. ನಿದ್ದೆ ಬರದ ರಾತ್ರಿಯನ್ನು ಕಳೆಯಲು
ಮತ್ತೆ....ಮತ್ತೆ...ಮತ್ತೆ...ಮತ್ತೆ....ಅದೆ ಸಂಜೆ.. ಅವನೆ
ಸಾವಿಲ್ಲದ ರವಿ...ಉತ್ತರ ಸಿಗದ ನೂರೆಂಟು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು
ಹುಡುಕಬೇಕೆಂದೇನೊ ಹೊರಡುತ್ತೇನೆ... ಅವಳು
ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ಬೆಂಚು ಒಂಟಿಯಾಗುವುದಲ್ಲವೆಂದು
ಮತ್ತಲ್ಲಿಯೆ ಕುಳಿತುಬಿಡುತ್ತೇನೆ... ಬಣ್ಣ ಬದಲಿಸದ
ಸಂಜೆಯನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ...