ಗಾಯವ ಮಾಸಿಸಿ

ನೀನೆನೊ ಮನಸೊಳು ನಾಟ್ಯವಾಡು
ಎಂದಿರುವೆ..  ಎಂದಾದರು ಆ ಗೆಜ್ಜೆಯ ಸದ್ದುಗಳನೇನಾದರೂ ಆಲಿಸಿರುವೆಯಾ
ಅವುಗಳ ಸದ್ದಲಿ ನನ್ನ ನೋವನು
ಅರಿತಿರುವೆಯಾ...

ನೋಡು ನಿನ್ನಗಲಿಯ ವಿರಹದುರಿಯ
ತಣಿಯಲೆಂದು ತೀರದಲಿ ಕುಳಿತಿರುವೆ
ನಾದರೂ.... ಸಾಗರದಲೆಗಳದೇಷ್ಟು
ತೀರದ ಮರುಳನು ಪದೆ ಪದೆ ಬಂದು
ತಣಿಸಿದರು ತೀರದ ದಾಹದಂತೆ..
ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳ ಹಸಿಯನ್ನು
ಎಷ್ಟೇ ಒಣಗಿಸಲೆತ್ನಿಸಿದರೂ
ಆರದಾಗಿದೆ..

ಕಣ್ಣೀರ ಮುತ್ತುಗಳನೆ ಸವಿದ
ಈ ಕೆನ್ನೆಗಳು.... ನಿನ್ನ ಸಾಂತ್ವಾನದ
ಬೆರಳುಗಳ ಸ್ಪರ್ಶಕೆ ಕಾದಿವೆ..
ನೀ ನೀಡುವ ಬಿಸಿ ಮುತ್ತಿನ ತಾಪಕೆ
ತಡಪಡಿಸುತಿವೆ...

ಬಾರೋ.... ಒಲವೆ ನಮ್ಮೊಲವ
ದೋಣಿಯನೇರಿ... ನೋವಿನುಬ್ಬರಗಳ
ಸಿಳಿ... ನನ್ನ ಕರೆದೊಯ್ಯಲಾರೆಯಾ..?
ಮನಸಿಗಾದ ಗಾಯವ ಮಾಸಿಸಿ...