ನನಗೇಕಿ ಬಾಳು

ನನಗೇತಕಿ ಬಾಳು..
ಅರಿಯದಾಯಿತೆ ಜಗವಿದು
ಎನ್ನೆದೆಯ ಗೋಳು... ಅರ್ಥವಿಲ್ಲದ
ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ... ಗೊತ್ತು ಗುರಿಯಿಲ್ಲದೆ
ಸಾಗುತಿಹುದಲ್ಲ ಬಾಳು

ಅಪ್ಸರೆಯ ರೂಪವ ತುಂಬಿದಿ ದೇಹಕೆ
ಬುದ್ಧಿಮಾಂದ್ಯತೆಯ ಕೊಡುಗೆಯು
ಯಾರಿಲ್ಲದ ಹೊತ್ತಿನಲಿ ಹೊಂಚು ಹಾಕಿದ
ಹದ್ದಿಗೆ ಬೇಟೆಯಾದ ಹಕ್ಕಿಯಿದು

ಹೂವಾದ ದೇಹವಿದು
ಮಧುಮಂಚಕೆ ಶೃಂಗಾರವಾಗಲಿಲ್ಲ
ಕಾಮದ ಕಾವಿಗೆ ಸಿಕ್ಕು...
ಸುಟ್ಟ ಚಿಟ್ಟೆಯಾದೆನಲ್ಲ

ನನ್ನದಲ್ಲದ ತಪ್ಪಿಗೆ... ಮನೆತನದ
ಮರ್ಯಾದಕ್ಕೆ ಹೆತ್ತವರು ಹೊರ
ದೂಡಿದರಲ್ಲ..
ಹಗಲಿರುಳೆನ್ನದೆ... ಗಂಡು ನಾಯಿಗಳೆನ್ನ
ಕಾಮದ ಹಾಸಿಗೆಯನ್ನಾಗಿಸಿಹರಲ್ಲ

ಬದುಕೆಂದರೇನು....?
ಎಂದರಿಯುವ ಮೊದಲೇ...
ಜಗವರಿಯದ ಕರುಳಿಗೆ.. ಕಣ್ಣೀರನರಿಯದ
ಪಾಪದ ಪಿಂಡವೊಂದು ಕಂಕುಳಲಿ
ಕೂತಿದೆಯಲ್ಲ..

ಎದೆಯು ಬಿಗಿಯುವಷ್ಟು ದಿನಗಳ
ವರೆಗಷ್ಟೇ.. ಇದಕೆ ಉಸಿರು
ರವಿಕೆ ಸಡಿಲಗೊಂಡ ಮೇಲೆ... ಇದರ
ಕೊರಳಿಗೆ ಕುಣಿಕೆ ಹೆಣೆಯುವುದೇನೊ..
ಆ ವಿಧಿ... ನಾನಂತೂ ಅರಿಯೇ..

ತುಂಬಿದ ಸೌಂದರ್ಯದಲರ್ದದಷ್ಟಾದರೂ
ಬುದ್ಧಿಯನ್ನಾದರೂ ತುಂಬಿದ್ದರೆ..
ನನಗಿಂತ ದುರ್ಗತಿ ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ
ಬಂದರೂ... ಎದುರಿಸಿ ನಿಲ್ಲದೆ
ಸೋಲುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ...

ಏನು ಮಾಡಲಿ..? ಕೊನೆಯದಾಗಿ
ಬಾಳಿನ ದಾರಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ
ನನಗೆ ಹಸಿವಿನ ಬಯಕೆ ನಿಗ್ತಾಯಿಲ್ಲ
ಏಕೊ.. ಏನೋ... ಸಾವಿಗೆ ಬಾಯಾರಿಕೆ ಆಗ್ತಾಯಿಲ್ಲ