ಓ.. ವಿಧಿಯೆ..

ಓ.. ವಿಧಿಯೆ.. ನಿಲ್ಲಿಸದಿರು
ಬದುಕಿನ ಜೋಕಾಲಿ..
ಕರುಳಿಲ್ಲದ ಈ ಕಾಲ್ಬಳ್ಳಿಗೆ
ಮಲಗಿಸಿ ಹಾಡಬೇಕಿದೆ ಲಾಲಿ

ತಂದು ನಿಲ್ಲಿಸಿರುವೆ ಮಧ್ಯದಲಿ
ಸವಾರನಿಲ್ಲದ ಬದುಕಿನ ಬಂಡಿ
ಭಯವಾಗುತಿಹುದು ಭಾರ ಹೊರಲಾರದ ನಡುವು ಕಳಚುವುದೆಲ್ಲೊ..? ಭಾಂದವ್ಯದ ಕೊಂಡಿ

ಬಲವಿಲ್ಲದ ರೆಟ್ಟೆಯ ಹಚ್ಚಿಬಿಟ್ಟು
ಹಸಿವಿನ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟೆ
ಸಾವನು ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ಕುಳ್ಳರಿಸಿಬಿಟ್ಟು
ಕಣ್ಣೀರ ಸವಿಯನು ಸವಿಯಬಿಟ್ಟೆ

ಬಾಳ ಆಶಾಕಿರಣಗಳನ್ನೆಲ್ಲವ ಕಷ್ಟದ
ಕಾರ್ಮೋಡಗಳಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾಗಿಸಿ
ದಿನ... ದಿನವು..ಕ್ಷಣ.. ಕ್ಷಣವು ಹಂಬಲಿಸುವಂತೆ
ನೀಡಿದೆಯಲ್ಲ ಹಸಿವೆಯನ್ನು ಹೊರೆಯಾಗಿಸಿ

ಅಲೆಯಲದೇಷ್ಟು ದೂರ... ಸಾಗುವ
ಹಾದಿ ರಹದಾರಿಯಾಗಿರುವಾಗ
ಹೊತ್ತಾದರೂ ಕರೆದೊಯ್ಯಲ್ಹೇಗೆ..ಇವನನು
ಪಿಷ್ಠವಿರದ ಕಾಲುಗಳು ಸೋತಿರುವಾಗ

ಮಾರಿಕೊಳ್ಳಲೆ ನನ್ನೆ... ನಾನು
ಎರಡ್ಹೊತ್ತಿನ ಅಗುಳಿಗಾಗಿ
ಕೊಳ್ಳುವುವರಾದರೂ ಯಾರಿಲ್ಲಿ...?
ಹುಟ್ಟಿಸಿ ಕೈ ಬಿಡುವವರೆ ಎಲ್ಲ ಕಾಮದ ತೀಟೆಗಾಗಿ

ಓ.. ವಿಧಿಯೆ... ಇಲ್ಲೊ.. ಅಲ್ಲೊ...
ನಿಂತಿದ್ದರೆ ಕೂಗಿ ಕರೆದುಬಿಡು
ನಿನ್ನ ಮಡಿಲ ಮಕ್ಕಳಂತೆ ತೆಕ್ಕೆಯಲಿ
ಬರಸೆಳೆದು...‌ ಕಣ್ತೆರಯದ ಜೋಗುಳವ ಹಾಡಿಬಿಡು