ತಾಯಿ ಭೂತಾಯಿ

ನೇಗಿಲಿನಿಂದ ದೇಹವನೆಲ್ಲವ ಸಿಳಿಸಿಕೊಂಡು
ಕುಂಟಿಯಿಂದ ತನ್ನ ತಾ ಹದವಾಗಿಸಿಕೊಂಡು
ನಾವು ಬಿತ್ತುವ ವಿಷದ ಬೀಜವ ಗೊಬ್ಬರವ
ತನ್ನೊಡಲೊಳಗೆ ತುಂಬಿಕೊಂಡು
ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ ನೀನು ಕೊಚ್ಚಿ ಹರಿದು
ಹೋಗುವಂತೆ
ಮೇಲ್ಪದರ ಮಣ್ಣೂ ತೋಯದಂತೆ ಮೋಡ
ಮುನಿಸಿನಿಂದ ಸುರಿಯುವ ಹನಿಗಳ
ನುಂಗಿಕೊಂಡು
ನಮ್ಮ ಕಾರ್ಯದ ಫಲವಾಗಿ ನಿನ್ನ
ಉಡಿಯಿಂದ ಒಂದಷ್ಟು ಅನ್ನವ ನೀಡುವ
ಭೂ ತಾಯೆ

ಉರುವಲು ವಲೆಯ ಹೊಗೆಯನುಂಡು
ಉರಿವ ಕೆಂಡದ ಕಾವನುಂಗಿಕೊಂಡು
ಕಾದ ಹಂಚಿನ ಅಂಚಿನ ಬರೆಯ
ತಾಗಿಸಿಕೊಂಡು
ಹೊಟ್ಟೆಯ ಹಸಿವು ಹೆಚ್ಚಿಸುವಂಥ ಸದ್ದಲಿ
ಖೊಣಗಿಯ ಮೇಲೆ ಹದವಾಗಿ ಹಿಟ್ಟನು
ತಟ್ಟಿ ಮೃದುವಾಗಿ ರೊಟ್ಟಿಯ ಸುಟ್ಟು
ರೆಟ್ಟೆಗೆ ಶಕ್ತಿಯ ಬರುವಂತೆ ಅನ್ನವನಿಕ್ಕುವ ತಾಯೇ

ಎಷ್ಟು ಜನ್ಮಗಳ ನಾನೇತ್ತಿದರೂ
ಹೊರುವ ಹೇರುವ ಸಲಹುವ
ಗಂಡು ಗಂಡೆಂದು ಮೆರೆವ ಈ ದೇಹವು
ಮುಕ್ಕಾದರೂ ನೋವಾದರೂ
ನನ್ನ ದುಃಖಗಳಿಗೆ ಗುರುವಾಗಿ
ನನ್ನ ನಲಿವುಗಳಿಗೆ ನೆರಳಾಗಿ 
ಇರುತ ಬರುವ ತಾಯೆ ನಿನ್ನ
ಋಣದ ಭಾರವ ನಾನೇಂಥ ಇಳಿಸಲಿ

ನಿನ್ನೆದೆಯ ಮೇಲೆ ಒಡಾಡಿ ನಿನ್ನ
ಧೂಳನುಂಡು ಬಿದ್ದು ಹೊರಳಾಡಿ
ಎಡವಿ ಬಿದ್ದಲ್ಲಲ್ಲಿ ಸಂತೈಸಿ
ನಿನ್ನನ್ನು ನಾನು ಗಳಿಸಿದೆ ಸಂಪಾದಿಸಿದೆ
ಗೆದ್ದೆನೆನುವ ಭಾವದಲಿ ಮೆರೆಯುವ
ಈ ಕಾಯವು ಉಸಿರು ನಿಂತು ಮನೆಗೆ
ಮನೆಯವರಿಗೆ ಗೆಳೆಯ ಬಂದುಗಳಿಗೆ
ಒಂದರಘಳಿಗೆಯು ಹೆಚ್ಚು
ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲಾರದಂತಾಗಿ ಗೆದ್ದೆ ಗೆದ್ದೆ
ಎನ್ನುವ ಭೂಮಿಯ ಒಡಲೊಳಗೆ
ಸತ್ತು ಸುಣ್ಣವಾಗಿ ಸೇರುವ ನಾನೆಂಬ
ಗಂಡು ಪಿಂಡಕೆ ಮುಕ್ತಿ ನೀಡುವ ಭೂ ತಾಯೆ

ನಾನೆಂಥ ತೀರಿಸಲಿ ಆ ಋಣ