ವೇದನೆಯ ಮರೆಯಲು

ನೀ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ
ಗಾಯದ ಗುರುತನ್ನು
ಊದು ಊದು ಊದಿದೆ
ವಲೆಗೆ ಊದಿದ ಬೆಂಕಿ
ಹೆಚ್ಚಾದಂತೆ, ಊದಿದ
ಗಾಯವು ಮರೆಯಾದರೂ
ಕೆಂಡದ ನೋವು ಇನ್ನೂ
ಹಾಗೆ ಮನವ ಸುಡುತಿದೆ

ಗಾಯದೆದೆಗೆ ಮುಲಾಮು
ಹಚ್ಚುವ ವೈದ್ಯರಾರು
ಇಲ್ಲವಿಲ್ಲಿ
ನಿನ್ನ, ನಿನ್ನ ನೆನಪುಗಳ
ಕೇಳಿ ಹೇಳಿ ಸೀಳಿ
ಕೆಂಡವ ಕೆದರಿ ಅವರ
ಚಳಿಯ ಮನವ
ಕಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುವರಿಲ್ಲಿ

ಅವರಾಡುವ ಮಾತುಗಳು
ಉರಿವ ಸೌದೆಗೆ ನೀರು
ಚಿಮುಕಿಸಿದಂತೆ
ಕಾಯ್ದ ಎಣ್ಣೆಯೂ
ಕೈಗೆ ಸಿಡಿದಂತೆ
ಕುದಿವ ಗಂಜಿಯ
ಗಟಗಟನೆ ಕುಡಿದಂತೆ
ಸುಡುವ ಬೆಂಕಿಯ
ಮೈಗೆ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡು
ನಿಂತಂತಾಗಿದೆ

ಬಂದುಬಿಡು, ಯಾವುದಾದರೂ
ನೆನೆಪಿನ ಮದ್ದನು ತಂದು
ಲೇಪಿಸು ಆದ ಗಾಯದ
ಗುರುತಿಗೆ
ಮನಸಿಗೆ ಮಾತುಗಳ ಸಿಂಚನವ
ಸಿಂಪಡಿಸದಿದ್ದರೂ ನಿನ್ನ
ಮಂದಾರದ ಮೌನವದೊಂದಾದರೂ
ಸಾಕು ಸಾವಿರ ವೇದನೆಯ ಮರೆಯಲು