ನಿರ್ಭಾವ ೬

ಯಾರಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲಿ,
ಎದೆಯ ಗೂಡಲ್ಲಿ
ಗರ್ಭ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡಿರುವ
ಮಾತುಗಳನ್ನು!
ಚುಕ್ಕಿ ತಾರೆಗಳೆಲ್ಲ ಬಹುದೂರ
ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವವೇನು?
ಸಂಜೆಗೆ ಮುದುಡಿ ಮಣ್ಣ ಸೇರುವ
ಸುಮ, ರಾತ್ರಿಯ ಸುಖಕ್ಕೆ ಮತ್ತೆ
ಅರಳಿ ನಿಲ್ಲುವುದೇನು?
ಕಣ್ಣ ರೆಪ್ಪೆಗಳಿಗೂ...ದಡ್ಡು ಬಿದ್ದು ಬಿಟ್ಟಿವೆ
ಅವುಗಳೂ ಈಗೀಗ ನೋಯುತ್ತಿಲ್ಲ!!
ಬಿಡುವ ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬೆಚ್ಚಗೆನಿಲ್ಲ!!
ಅದೆ, ಹಳೆ ಹಾಸಿಗೆಯ ತುಂಬಾ....
ಹೊರಳಾಡಿ, ಹೊಸಕಿ ಹಾಕಿದ ಹೂಗಳ
ಕಮಟು ವಾಸನೆ ಇನ್ನೂ ಮಾಸಿಲ್ಲ!!
ಸೌಧವನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಬಿಡಲೆ!!!
ಸುಮ್ಮನೆ ಮನದಲ್ಲಿ ಮಾತು ಹಳತು,
ಕಳತು ನಾರುವ ಮುನ್ನದಲಿ...
ಇವಕ್ಕೆಲ್ಲ ಒಗ್ಗಿಕೊಂಡು ನಡೆದುಬಿಡಲೆ?
ಒಂಟಿ ಬದುಕಿನಲಿ!