ಮೊಳದ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಮುಡಿಸುತಿರುವೆ
ಮುನಿಸದಿರು ಮನದ ಮಾಲೀಕಳೆ..
ಬಾಳ ಹಾದಿಯ ತುಂಬ ನೀ... ತುಂಬಿದ
ಮಧುವಿಗಿಂತ.. ಇದರ ಘಮಲು ಸಾಟಿಯಾದಿತೇನು
ಹರೆಯದೊಳು ನೀ ಹೊತ್ತು ನಿಭಾಯಿಸಿದ
ಕಷ್ಟಗಳ ಭಾರಗಳಿಗಿಂತ.. ಈ ಮೊಳ ಮಲ್ಲಿಗೆ
ನಿನ್ನ ಮುಡಿಗೆ ಭಾರವಾಗಲಾರದೇನೊ..
ನನ್ನಲ್ಲೇನೂ ನೋಡಿ ಮದುವೆಯಾದೆಯೊ
ನಾನರೀಯೆ.. ನನಗಾಗಿ ನೀ ಸವೆಸಿದ ಬಾಳಿನ
ಹಾದಿಯನ್ನು ನಾನೆಂದು ಮರೆಯೆ..
ಪ್ರತಿಸಲ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಮೂರು ದೀಪಗಳ
ಹೊತ್ತಿಸುವ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ... ಸಾವಿನ ಬಾಗಿಲವ
ತಟ್ಟಿ ತಟ್ಟಿ ಮೂರು ಮುತ್ತುಗಳ ಹೆತ್ತು ಕೊಟ್ಟೆ
ಇದ್ದ ದುಡಿಮೆಯಲ್ಲೆ.. ತಂದು ಕೊಟ್ಟ ಪುಡಿಗಾಸಿನಲ್ಲೆ
ನೀನೊಂದು ಹೊತ್ತು ಉಪವಾಸವಿದ್ದು...ಎರಡು
ಹೊತ್ತು ನಮಗೆ ಬಡತನದ ಅರಿವೆ ಬಾರದಂತೆ
ಅಡುಗೆಯಲಿ ಅಕ್ಕರೆಯ ತುಂಬಿ ಬಡಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ...
ಮುಂಜಾವೈದಕ್ಕೆದ್ದು.. ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲರ ಎಬ್ಬಿಸಿ..ಅವರಿಗೆ
ಕುಡಿಯಲಿಕ್ಕೆ ಹಾಲು.. ಬೂಸ್ಟನ್ನು ಕುಡಿಸದಿದ್ದರು..
ಚಹಾದ ಪುಡಿಯನ್ನಷ್ಟೆ ಹಾಕಿ ಕುದಿಸಿ.. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಕ್ಕರೆ
ಹಾಕಿ ಓದಲು ಕುಳ್ಳರಿಸಿ.. ಒಲೆಗೆ ಬೆಂಕಿಯ ಹಾಕಿ..
ನೀರನು ಕಾಯಿಸಿ.. ಅಡುಗೆ ತಯಾರಿಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು
ಮಕ್ಕಳ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಿ ಅವರ ತಿಂಡಿ.. ಶಾಲೆಯ ಚೀಲ
ಮದ್ಯಾಹ್ನಕ್ಕೊಂದಿಷ್ಟು ಬುತ್ತಿಯ ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟು ಕಳಿಸಿ..
ನನ್ನನು ಕಳಿಸಿಕೊಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ.. ಅಂಗಿಯ ಎದೆಯ
ಮೇಲಿನ ಗುಂಡಿ ಕಿತ್ತುಹೋಗಿರಲು.. ನನ್ನನು ಹುಸಿಮುನಿಸಿನಿಂದ ಬೈಯುತ್ತಲೆ ಖಾಜಿಯ ಹೊಲೆದು
ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕಳಿಸಿ..ನೀನು ಉಣ್ಣುತ್ತಿದ್ದೇಯೊ.. ಇಲ್ಲವೊ..
ಮುಂದಿನ ಮನೆಯ ಕಾಲೇಜ್ ಉಪನ್ಯಾಸಕರ ಮನೆಗೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಅವರ ಮನೆಯ ಕೆಲಸಗಳನೆಲ್ಲವ ಮುಗಿಸಿ..
ಮತ್ತೆ ಸಂಜೆ ಬಂದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅಭ್ಯಾಸ..ರಾತ್ರಿಯಡುಗೆ
ನನ್ನ ಕಾಲು ತಲೆನೋವೆಂದು ಬೇಡ ಬೇಡವೆಂದರೂ..
ಆ ಮುಲಾಮು ಹಚ್ಚಿ...ನನ್ನ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ತಪ್ಪಿಗೆ ಅಂಗೈ
ಅದೃಷ್ಟ ರೇಖೆಗಳೆ ಅಳಿಸಿಹೋದ ಬೆರಳುಗಳಿಂದ ನನ್ನ
ತಲೆಯನ್ನು ಸವರುವಾಗ...ನನಗನ್ನಿಸುವುದು ಆವಾಗ
ಸಿರಿಯ ಆಶಾಕಿರಣವನ್ನೂ ಮೂಡಿಸದೆ ಬಡತನದ
ಬಾಳನೇಕೆ ನೀಡಿದನೆಂದು... ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಲಕ್ಷ್ಮೀಯ ಗುಣದ
ಅಪರಾವತಾರವನ್ನೆ ನನ್ನ ಬಾಳಿಗೆ ನೀಡಿರುವಾಗ.. ಇಂದು
ಬಂದು ನಾಳೆ ಹೋಗುವ ಚಂಚಲ ಲಕ್ಷ್ಮೀಯನ್ನು ನನಗೆ
ನೀಡದಿರುವುದೆ ನನ್ನ ಬಾಳಿನ ಸೌಭಾಗ್ಯ...
ನೀನೇಕೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುವೆ ಎರಡು ಹೊತ್ತಿನ ಹೊತ್ತಿಗೆ
ನಾ ದುಡಿಯುತಿರುವಾಗಲೆಂದಲ್ಲೆಲ್ಲ.. ಅಯ್ಯೋ ಸುಮ್ನಿರ್ರೀ..
ನಿಮಗಿರುವುದು ಎರಡೆ ತೋಳು ಎಷ್ಟಂಥ ದುಡಿದು
ತರ್ತಿರಾ... ಉಣ್ಣುವ ಹೊಟ್ಟೆಗಳು ಐದಿವೆ ಗೊತ್ತೆ..
ನಿಮ್ಮ ಬೆನ್ನ ಹಿಂದೆ ಬಂದವಳು ನಾನು ನಿಮಗೊಂಚೂರು
ಬೆಂಗಾವಲಾಗಿ ಇರಬಾರದೆ... ಎಂದು ಗದರಿ ನನ್ನ
ಬಾಯಿಗೆ ಬೀಗ ಹಾಕುವ ನಿನ್ನ ಪರಿಗೆ.. ನಾನಾವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಆ ದೇವರಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಲಿ..
ಒಪ್ಪಿಸಿಕೊ.... ಮಲ್ಲಿಗೆ ನಿನ್ನ ಮುಡಿಗೆ ಮೆಲ್ಲಗೆ
ನನ್ನಲೆನೀದೆ ನಿನ್ನೊಲವನೊಂದನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ
ಇದೆ.. ನಾ ನಿನಗೆಂದೆ ತಂದ ಕೊಡುಗೆ..
ಮಲ್ಲಿಗೆ... ಅರಳುವುದು... ಉಸುರುವುದು..
ಬಾಡುವುದು ಸಂಜೆಗೆ
ನೀ ತುಂಬಿದ ಒಲವ ಮಧುಬಿಂದುಗಳ.. ನಾ ಹೇಗೆ
ಮರೆಯಲಿ ನಿನ್ನೊಡನೆ ಕಳೆದ ದಿನಗಳ ಕ್ಷಣಗಳಿಗೆ
ಇರಲಿ.. ಜನ್ಮ ಜನ್ಮಕೂ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಮುರಿಯದ ಬೆಸುಗೆ
ನೀನೆಂದಿದ್ದರೂ.. ನನ್ನ ಬಾಳಿಗೆ ಬಾಡದ.. ಉದುರದ
ಸದಾ ಒಲವ ರಸವ ತುಂಬಿ ಸೂಸುವ ದುಂಡು ಮಲ್ಲಿಗೆ
ನೀನೊಂದು ದುಂಡು ಮಲ್ಲಿಗೆ
No comments:
Post a Comment