ನೀನಿಲ್ಲದ ವಿರಹ

ಘಳಿಗೆ ಅರೆಗಳಿಗೆಗೂ ನನ್ನ
ಕಾಡಿಸಿ ಪಿಡಿಸಿ ನಿನ್ನಂದದ
ವರ್ಣನೆಗೆ ಸಾಲುಗಳ ಬರೆಸಿಕೊಂಡು
ಪ್ರತಿ ಪದಗಳ ಅಮೃತದ ಸವಿಯಂತೆ
ಸವಿದವಳು.. ನೀನೆ ಅಲ್ಲವೆ ?

ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ದೇವಸ್ಥಾನ.. ಮದ್ಯಾಹ್ನಕ್ಕೆ
ಸಿನಿಮಾ... ಸಂಜೆಗೆ ಉದ್ಯಾನವನ
ಹೀಗೆ ಹೊತ್ತು ಹೊತ್ತುಗಳಲಿ ನನ್ನೊಡಗೂಡಿ
ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಮಧುರ ಕ್ಷಣಗಳ
ತುಂಬುತ್ತಿದ್ದವಳು ನೀನೆ ಅಲ್ಲವೆ ?

ಮನೆಯ ಜಂಜಾಟಗಳ ತಲೆ
ನೋವಿಗೆ.... ನಿನ್ನ ಮಡಿಲಲಿ ಮಲಗಿಸಿಕೊಂಡು
ಹಣೆಯ ತಿಕ್ಕುತ... ಕೈ ಬೆರಳುಗಳ
ನನ್ನ ತಲೆಗೂದಲಿನಲಿ ಓಡಾಡಿಸುತ
ನೋವನ್ನು ಮರೆಸುತ್ತಿದ್ದವಳು
ನೀನೆ ಅಲ್ಲವೆ ?

ಇಳಿಸಂಜೆ ಹೊತ್ತಿನಲಿ ನಿನ್ನ
ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಡುವಾಗ
ನನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ತಡೆದು... ಹಣೆಗೆ
ಸಿಹಿ ಮುತ್ತನಿತ್ತು... ನಾಳಿನ ಕನಸು
ಗಳಿಗೆ ರೆಕ್ಕೆಯ ಕಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದವಳು
ನೀನೆ ಅಲ್ಲವೆ ?

ಆ ಒಂಟಿ ಮರದ ಕೆಳಗೆ.. ನನ್ನೆದೆಯ
ಮೇಲೆ ಮಲಗಿ.. ನನ್ನೆದೆಯ ರೋಮಗಳನು
ನಿನ್ನ ತುದಿ ಬೆರಳಿಂದ ಸುತ್ತುತ್ತ.. ನೀನಿಲ್ಲದೆ
ನಾ ಹೇಗೆ ಬದುಕಲಿ... ನೀನಿಲ್ಲದೆ ಕ್ಷಣಗಳ
ಹೇಗೆ ಕಳೆಯಲಿ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದವಳು
ನೀನೆ ಅಲ್ಲವೆ ?

ನೀನೆ ನನ್ನದೆಲ್ಲವಾಗಿದ್ದಾಗ ಈಗಿಲ್ಲವಾದೇಕೆ
ಜಾರಿದೆ ಹೇಗೆ ನೀನು ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಲೋಕದಿಂದ
ಎಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತ ಮುತ್ತು ಕರಗಿದಂತೆ
ಹುಟ್ಟು ಕಳೆದ ದೋಣಿ ನಡು ನೀರಿನಲಿ ನಿಂತಂತೆ

ತೀರಿತೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರೇಮದ ಮೋಹ
ಹೊತ್ತಿಸಿ ಎನಗೆ ಪ್ರೇಮದ ದಾಹ
ಬತ್ತಿಸಿ ಬದುಕಿನದೆಲ್ಲದರ ಉತ್ಸಾಹ
ನೀಡಿಬಿಟ್ಟೆಯಲ್ಲ ಬಾಳಿನುದ್ಧಕೂ
ನೀನಿಲ್ಲದ ವಿರಹ...