ಕಿರಣ್ ದೇಸಾಯಿ ಸರ್

ಯಾಕ ಮಾಂವ..
ಬೆಳಗಾಂವ ಕುಂದಾ ತರ್ತೀನಂತ
ಹೋದಾತ.. ಹಿಂಗ ನಿಂತ ನಿಂತಬಿಟ್ಟಿಯಲ್ಲ
ನಕ್ಕೊತ.. ಆ ನಿನ್ನ ನಗು ನನ್ನೆದಿಯಾಗ
ಪ್ರೀತಿ ರಾಗಾನ... ಮೀಟಾಕ್ಹತ್ತಾವು..

ಕಾದು.. ಕಾದು... ಹೊತ್ತಿನ ಕಾಲುಗಳು
ಸೋತ ಹೊಗ್ಯಾವು...
ಮುಂಜಾನಿಂದ ನಿನ್ನ ದಾರಿಕಾಯಕ್ಹತ್ತ
ಈ ಕಾಲುಗಳಿಗೆ... ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ನನ್ನ ಕಾಲಿಗೆ
ನೂರಾನೆ ಬಲ ತುಂಬ್ಸಿ ಹುರುಪು ತಂದಾವು

ನಿನಗಂತ ಮಾಡಿದ್ದ.. ಕಡ್ಲಿಬ್ಯಾಳಿ ಹೊಳ್ಗಿ
ಗಂಗಾಳದಾಗ ಆರಿ ಕುಂತೈತಿ... ಅದರ
ಮ್ಯಾಲ ಹಾಕಿದ ಆಕ್ಳ ತುಪ್ಪ...ಹೆಪ್ಪಿ
ತಣ್ಣಗ ಮಲಗೈತಿ
ಕರ್ದ ಸೊಂಡ್ಗಿ...ಖಾರದ ಮೆಣಸಿನಕಾಯಿ
ತಂಡಿ ಗಾಳಿಗೆ ಮೆತ್ತಗಾಗ್ಯಾವು..

ಬೇಗ ಬಾರೊ.. ಮಾಂವ.. ಈ
ಆಷಾಡದ ಗಾಳಿ ನಿನ್ನ ನೆನಪಿನ
ಹಸಿ ಹೆಚ್ಚು ಮಾಡೊ ಮೊದ್ಲ..
ಕತ್ಲಾನ ಚುಕ್ಕಿ ಬೆಳಕ.... ತಲಬಾಗ್ಲ ತಟ್ಟಿ
ರಾತ್ರಿ ಕನಸಿಗೆ ಬಿಸಿ ತಟ್ಸೊ ಮೊದ್ಲ..
ಬಂದು ಬಿಡೊ... ಮಾರಾಯಾ..
ಈ ಕಾಯೊ ಕೆಲ್ಸಕ್ಕ ಕೊಡಿಸಿ ಬಿಡು
ನೀ... ವಿದಾಯ