ಬಾಳಲ್ಲಿ ಬರಿ...ಕತ್ತಲೆಯೆ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿರುವಾಗ
ಈ ಅಮವಾಸೆಯ ಕತ್ತಲಿನ ಭಯವಿಂದೇಕೆ ನನಗೆ
ಸಾಕಿ...
ದೂಡುವುದಾದರೆ ಈಗಲೆ ದೂಡಿಬಿಡು..
ನಿನ್ನರಮನೆಯಿಂದ, ಏರಿದ ಮತ್ತದು ಇಳಿಯುವ ಮುನ್ನವೇ...
ಕಹಿಯಾದರು ಸರಿ.. ನಿನ್ನ ಹವಳದ ತುಟಿಯಿಂದ
ನನ್ನ ಕೆನ್ನೆಗೆ ಕೆಂಪು ಮುದ್ರೆಯೊಂದನ್ನು
ಒತ್ತಿಬಿಡು ಸಾಕಿ...
ಮುತ್ತಿನ ಮತ್ತಿನಲೆ ಎಡವಿ, ನಿನ್ನರಮನೆಯ
ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದವನು ನಾನು... ದುರಾಸೆಯಿಂದ
ಮತ್ತೆಯವಳ ಮನೆಯ ಹಾದಿಯನ್ನು ತುಳಿಯುವ ಮುನ್ನವೇ...
ನವಿಲು ಗರಿಗಳಿಂದ ತಂಗಾಳಿಯ ಬೀಸಿ..ನಿನ್ನ
ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲ....ಎಚ್ಚರವಾಗದಂತೆ
ಮಲಗಿಸಿಕೊಂಡುಬಿಡು ಸಾಕಿ....
ತನ್ನೆದೆಯ ಹಾಲನ್ನು ಕುಡಿಸಿ...ಜೋಗುಳವ ತೂಗಿ
ಮಲಗಿಸಿದವಳ ಕುಡಿಯು ನಡು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ..
ಚಿಟ್ಟನೆ ಚೀರಿದಾಗ... ನನ್ನೆದೆಯ ಬಡಿತವು ನಿಲ್ಲುವ
ಮುನ್ನವೆ....
ನೀನೂ... ಬೇಕಾದರೆ, ಇರುಳೆಲ್ಲ ಜೋಗುಳವ ಹಾಡಿ..
ನಿನ್ನಾಸೆಯನೆಲ್ಲವ ತೀರಿಸಿಕೊಂಡುಬಿಡು
ಸಾಕಿ...
ಅವಳ ನೆನಪಿನಲೆಗಳ ಹೊಡೆತವ ತಾಳದ
ದೇಹವಿದು ಕೃಶವಾಗಿ ಕಸವಾಗುವ
ಮುನ್ನವೇ....
No comments:
Post a Comment