ಭಾಗ ೧೧

ಬೌ..ಬೌ..ಬೌ..ಎಂದು ನಾಯಿ ಬೊಗಳುವ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಬೆಚ್ಚಿಬಿದ್ದು ಕಣ್ಬಿಟ್ಟ ರಮೇಶನು ಮಾತನಾಡಲು ಬಾಯಿಯನ್ನು ತೆರೆಯಲು ಹೋದಾಗ ಅಖಿಲನು ತಟ್ಟನೆ ಅವನ ಬಾಯಿಯನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಬಿಟ್ಟು ಶ್....ಎಂದು ಸನ್ನೆಯನ್ನು ಮಾಡಿದನು. ಹೊರಗಡೆ ಇದ್ದ ನಾಯಿ ಒಂದೆ ಸಮನೆ ಬೊಗಳುತ್ತಲೆ ಇತ್ತು, ಆಗ ಕೇಳಿ ಬಂದಿತ್ತು ಡಬ್ಬಿಯ ಮೂಲೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಇನ್ನು ಕಣ್ತೆರೆಯದ ಮೂರ್ನಾಕು ಮರಿಗಳು ಕುಂಯ್ಯಂ...ಕುಂಯ್ಯಂ ಎಂದು ಕುಂಯ್ಯಗುಡುತ್ತಲಿದ್ದವು. ' ಓಹೊ ಈ ಮರಿಗಳಿಗಾಗಿ ಹೊರಗಡೆ ತಾಯಿ ನಾಯಿ ಬೊಗಳುತ್ತಿದೆ, ಅಯ್ಯೊ ಶಿವ್ನೆ ಇದೆಂತಹ ಪಾಡಾಯ್ತು ಬಾಣಲೆಯಿಂದ ಬೆಂಕಿಗೆ ಬಿದ್ದ ಹಾಗಾಯ್ತಲ್ಲ, ನಾಯಿ ಬೊಗಳುವುದನ್ನು ಕೇಳಿ ಯಾರಾದರು ಬಂದ ಬಿಟ್ಟರೆ,' ಆ ವಿಷಯವು ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೆ ಮೈಗೆಲ್ಲ ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಹಾಕಿ ಸುಟ್ಟಂತಹ ಅನುಭವವಾಯಿತು ರಮೇಶನಿಗೆ,
'ಈಗೇನು ಮಾಡುವುದು' ಭಯದಿಂದ ಕೇಳಿದನು ರಮೇಶ ಅಖಿಲನಿಗೆ, 'ನನಗೂ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಸರ್, ಏನ್ಮಾಡಬೇಕೆಂಬುದು, ಈಗಾಗಲೆ ಅರ್ಧಗಂಟೆ ಮೇಲಾಯಿತು ಅದು ಬೊಗಳುವುದಕ್ಕೆ ನಿಂತು.'
'ಇದರ ಶಬ್ದ ಕೇಳಿ ಯಾರಾದರು ಬಂದು ಬಿಟ್ಟರೆ' ಕೈ ಕಾಲುಗಳ ನಡುಕವನ್ನು ತಡೆಯುತ್ತಾ ಕೇಳಿದನ ರಮೇಶನು.
'ಅದೆ ಭಯ ನನಗೂ ಇರುವುದು ಸರ್, ಯಾರಾದರು ಬಂದು ಬಾಗಿಲ ತೆಗೆದರೆ ನಾವಿಬ್ಬರು ಸೀದಾ ಹೋಗುವುದು ಮಾವನ ಮನೆಗೆನೆ, ಕೆಲಸವೇನೊ, ಹೂವಿನಂತಾಯಿತು ಆದರೆ ಹೊರಗೆ ಹೊರಡುವುದೆ ಅಸಾಧ್ಯವೆಂದಿನಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದೆ ಈಗ' ಹತಾಶೆಯ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿದನು ಅಖಿಲನು. ರಮೇಶನು ಕೈ ಗಡಿಯಾರವನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡನು ಸಮಯ ಆಗಲೆ ಸಂಜೆ ಐದು ಇಪ್ಪತ್ತಾಗಿತ್ತು, ' ಏನು ಬೆಳಗ್ಗೆಯಿಂದ ಇಲ್ಲೆ ಇದ್ದೀವಾ..!!!!?' ಇಷ್ಟಗಲ ಬಾಯಿ ತೆಗೆದು ಕೇಳಿದನು.
ಹೌದೆನ್ನುವಂತೆ ತಲೆಯಾಡಿಸುತ್ತಾ' ನೀವು ಬಹಳ‌ ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದಿರಂತ ಕಾಣಿಸುತ್ತೆ, ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲ ನಿದ್ರೆಯನ್ನು ಮಾಡಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲೇನೊ..?, ಪ್ರಶಾಂತವಾಗಿ ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀರಿ, ಅದು ಅಲ್ಲದೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನಾವಂದುಕೊಂಡು ಹಾಗೇಯೆ, ಇಲ್ಲಿ ಅವಿತುಕೊಂಡ ಅರ್ಧಗಂಟೆಯಲ್ಲಿಯೆ ಊರಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕೈದು ಪೋಲಿಸ್ ವ್ಯಾನ್ ಗಳು, ಜೀಪುಗಳು ಎಂಟ್ರಿಯಾಗಿವೆ ಅಲ್ಲದೆ ಊರ ತುಂಬಾ ೧೪೪ ಸೆಕ್ಷನ್ ಅನ್ನು ಹೇರಿದ್ದಾರೆ, ಹೀಗಾಗಿ ಹೊರಗಡೆ ಹೋಗಲು ಅವಕಾಶವೆ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ, ಆ ಸೆಕ್ಯೂರಿಟಿ ಗಾರ್ಡ್ ಸಹ ಇಲ್ಲಿಂದಲೆ‌ ಮರೆಯಾದದ್ದೆಂದು ಎರಡು ಸಲ ಪೋಲಿಸ್ ಜೀಪ್ ನಲ್ಲಿ ಬಂದು, ಇದೆ ಡಬ್ಬಾ ಅಂಗಡಿ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ಮಾತನಾಡಿ ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ, ಹೀಗಾಗಿ ನಾನು ಹೊರಗಡೆ ಒಂದು ಅಡಿ ಇಡುವ ಸಾಹಸವನ್ನುಂತು ಮಾಡಲೆ ಇಲ್ಲ, ' ಪೋಲಿಸ್ ಜೀಪ್ ಅನ್ನುವ ಶಬ್ದ ಕೇಳಿ ಚಳಿ ಬಂದ ಹಾಗಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿತು ರಮೇಶನಿಗೆ, 'ಈಗೇನಯ್ಯ ಮಾಡೋದು, ಹಾಳಾದ್ದು ಈ ನಾಯಿ ಬೇರೆ ಬೊಗಳಿ ಬೊಗಳಿ ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕಿಸಿಬಿಡುತ್ತೊ..' ಎನ್ನುತ್ತಾ ಬಹು ಆತಂಕಗೊಂಡುಬಿಟ್ಟನು ರಮೇಶನು. 'ಸರ್ ಅದು ಒಂದು ತಾಯಿ, ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಯಾವಾಗ ಹಾಲು ಕೊಟ್ಟು ಹೋಗಿತ್ತೊ, ಏನೊ..?  ಈಗ ಬಂದಿದೆ, ಅದರ ಮರಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ತಾಯಿಯ ಬೊಗಳುವಿಕೆಯನ್ನು ಕೇಳಿ, ಹೇಗೆ ಅವುಗಳು ಚೀರಾಡುತ್ತೀವೆ, ನನ್ನ ತಾಯಿಯು ಅದೇಷ್ಟೊಂದು ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟಿರಬೇಕಲ್ವಾ, ನಾನು ಹುಟ್ಟುತ್ತಲೆ ತಂದೆಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡೆನಂತೆ,  ಮಗನನ್ನು ತಿಂದವಳು ಎಂಬ ಪಟ್ಟವನ್ನು ಕಟ್ಟಿ, ಅತ್ತೆ ಮಾವಂದಿರು ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರ ಹಾಕಿದರಂತೆ, ಎರಡ್ಮೂರವರ್ಷ ತವರು ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದು, ಅಣ್ಣಂದಿರ ಹೆಂಡತಿಯರು ಕೊಡುವ ಕಾಟವನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಂಡು ದಿನಗಳನ್ನು ದೂಡುತ್ತಿರಬೇಕಾದರೆ, ನಾನು ಯಾವುದೊ ಒಂದು ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಹಠ ಮಾಡಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಅತ್ತಿಗೆಯರೆಲ್ಲ ಸೇರಿ ನನ್ನ ಕೈಗೆ ಬರೆಯನ್ನು ಎಳೆದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು,' ಬಲಗೈಯಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚೊತ್ತಿದ್ದ ಬರೆಯ ಕಲೆಯನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಾ,' ಅವತ್ತೆ ನಮ್ಮ ತಾಯಿ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದು,ಈ ಊರಿನ ಅಜ್ಜನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಆಶ್ರಯಿಸಿ, ಸಮಾಜದೊಳಗಿನ ಹುಳುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಿ, ಕೂಲಿನಾಲಿ ಮಾಡಿ, ಅಷ್ಟೊ ಇಷ್ಟೊ ಓದಿಸಿ ಇಂದು ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ್ದಾಳೆ, ' ಕಣ್ಣಂಚಿನಿಂದ ಜಾರುತ್ತಿದ್ದ ಹನಿಯನ್ನು ಒರೆಸಿಕೊಂಡು,' ಅಂತ ತ್ಯಾಗಮೂರ್ತಿಯನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನಾನು ಏನು ಬೇಕಾದರು ಮಾಡಲು ಸಿದ್ಧ ಸರ್. ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿಗೆ ನನ್ನ ಮುಖವನ್ನು ತೋರಿಸಿದ್ದು ನನ್ನ ತಾಯಿಗೆ, ಇಷ್ಟೊತ್ತಾದರು ನಾನು ಕಾಣದಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಅವಳದೇಷ್ಟು ಸಂಕಟಗೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಳೊ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ,' ರಮೇಶನು ಅಖಿಲನ ಭುಜದ ಮೇಲೆ ಕೈಯಿಟ್ಟು 'ಅಗುವುದೆಲ್ಲ ಒಳ್ಳೆಯದಕ್ಕೆ ಎಂದು ತಿಳಿದಿಕೊ‌ ಮಿತ್ರ, ನನಗೂ ಅದೆ ಸಂಕಟ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ, ನಿನ್ನೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಆಫೀಸ್ ಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ನನ್ನ ತಂದೆಯ ಮುಖವನ್ನು ನಾನು ನೋಡಿದ್ದು, ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ಹೆಂಡತಿ, ಅಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಮಗಳು, ಹ್ಞಾಂ ನಾವೊ ತ್ರಿಶಂಕು ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದೇವೆ. ತುತ್ತು ಕೈಗೆ ಬಂದಿದೆ ಉಣ್ಣುವುದಷ್ಟೆ ಬಾಕಿ,' ಎಂದು ನಿಟ್ಟುಸಿರನ್ನು ಬಿಟ್ಟನು. ಅಷ್ಟೊತ್ತು ಒಂದೆ ಸಮನೆ ಬೊಗಳುತ್ತಿದ್ದ ನಾಯಿಯು ಸ್ವಲ್ಪ‌ ಸುಮ್ಮನಾಯಿತು, ಪಟ್ ಪಟ್ ಡಂ...ಡಂ.. ಎಂದು ಪಟಾಕಿಗಳ ಶಬ್ದವು ಕೇಳಿಬಂತು, ರಾಮನಾಮ್ ಸತ್ಯ ಹೈ ಎಂದು ಯಾರೊ ಹೆಣವನ್ನು ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಅದೆ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಆ ಪಟಾಕ್ಷಿಗಳ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ನಾಯಿ ಹೆದರಿ ದೂರ ಓಡಿ ಹೋಯಿತು, ಅಖಿಲನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮಿಂಚು ಹರಿದಾಡಿತು, ' ಸರ್ ಇದೆ ಸುಸಮಯ, ಬಹುಶಃ ಇಲ್ಲಿಂದ ಎರಡು ಕಿ.ಮೀ ದೂರದಲ್ಲಿ ಊರ ಹೊರಗೆ ಸ್ಮಶಾನವಿದೆ, ಈ ಹೆಣದ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿಯೆ ನಾವು ಕೂಡಿ ಹೊರಟು ಹೋಗೊಣ, ಸ್ಮಶಾನದಲ್ಲಿ ಹಣವನ್ನು ಎಣಿಸಿಕೊಂಡು ನಾವಿಬ್ಬರು ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ದಾರಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದುಬಿಡೋಣ ಏನಂತೀರಾ..?'  ಎಂದನು ಅಖಿಲನು ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ, ರಮೇಶನು ಹಾಗೆ ಆಗಲಿ ಎನ್ನುವಂತೆ ತಲೆಯಾಡಿಸಿ, ಹೊರಡಲು ಅನುವಾದರು, ಶವದ ಮೆರವಣಿಗೆ ಡಬ್ಬಿಯನ್ನು ಇನ್ನೇನು ದಾಟಿತು ಎಂದೆನ್ನುವಾಗ, ಸರಕ್ಕನೆ ಡಬ್ಬಿಯ ಬಾಗಿಲನ್ನು ತೆಗೆದು ಇಬ್ಬರು ಹೊರಗಡೆ ಬಂದು, ಮೆರವಣಿಗೆಯ ಹಿಂದೆ ತಲೆಯ ಮೇಲೊಂದು ಖರ್ಚಿಪನ್ನು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ತಲೆತಗ್ಗಿಸಿ ನಡೆಯಲಾರಂಭಿಸಿದರು..
  ಎರಡು ಕಿ.ಮೀ ದೂರ ಶವಯಾತ್ರೆಯ ಹಿಂದೆ ನಡೆದು ಬಂದು, ಸ್ಮಶಾನದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ದೇವಸ್ಥಾನ ಹಿಂದೆ ಯಾರಿಗೂ ಕಾಣದ ಹಾಗೆ ಹೋಗಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾರಂಭಿಸಿದರು.