ಕಥಾ

'ಎದ್ದೇಳವ್ವ, ಸಾಕಿನ್ನ ಅತ್ತದ್ದ, ಕಾವ್ ಕೊಟ್ಟ ಮರಿ ಮಾಡಿದ್ದ ಹಕ್ಕಿನ ಹದ್ದು ಬಂದ ಕಿತ್ಗೊಂಡ ಹೋದಂಗ ಆತ, ಆಸ್ರ ಅನ್ಕೊಂಡಿದ್ದ ಕೋಲು ಮುರ್ದಬಿದ್ದೈತಿ, ಮಲ್ಲಯ್ಯ ಹಿಂಗ ಕೊಟ್ಟ, ಹಾಂಗ ಕಸ್ಗೊಂಡಬಿಟ್ಟ 

'ಜೀವಾ ಅಂದ್ರ ಹೆಂಗಪ್ಪಾ, ಹುಲ್ಲಕಡ್ಡಿ ಮಾಡಿಯೇನು? ಇವತ್ತ ಒಣಗಿ ಹ್ವಾದದ್ದು

ನಾಳೆ ಚಿಗಿತೈತಿ ಅನ್ನಾಕ. 

'ಹುಚ್ಚುಡುಗಿ, ಯಾರ್ ಜೀವ ಯಾರ ಕೈಯ್ಯಾಗ ಇರ್ತೈತಿ ಹೇಳ, ನಾಕ ಮಕ್ಳನ್ನ ಇದ ಕೈಯ್ಲೆ ಹೊತ್ಗೊಂಡ ಹೋಗಿ ಮಣ್ಣ ಮಾಡಿ ಬಂದಿನಿ ನಿನ್ನ ಅಣ್ಣ, ಅಕಂದ್ರದ್ದು, ಹಾಂಗಂತ ನಿಮ್ಮವ್ವ ಹಡೆದ ಬಿಟ್ಲೆನು? ನಿ ಹುಟ್ಟಿದ ಮ್ಯಾಲ ಸಾವಿನ ಜಾತ್ರಿ ನಿಂತು ಮನಿಯಾಗ ಮತ್ ನಿನ್ ಹಿಂದ ನಾಕ್ಮಂದಿ ತಮ್ಮ ತಂಗಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ರ.

'ಇಲ್ಲೆ ಹಡಿಯೊ ತ್ರಾಸ ಬಂದಿಲ್ಲಪ್ಪ, ಕೂಡಿ ಬಾಳೋದ ಬಂದೈತಿ, ಅವ್ವ ನೀನು ಜೊತೆಯಾಗೆ ಇದ್ರಿ, ನಮ್ಮನ್ನ ಹಡದ್ರಿ, ಈಗ ನನ್ ಗತಿ ಏನ ಹೇಳ್ರಿ? ಹಡಿಯಾಕ ಗಂಡ ಇಲ್ಲ, ಬದಕಾಕ ಇದ್ದೊಂದ ಎಸಳು ಬಾಡಿ ಹೋತ. 

'ಮಗನ ಕಳ್ಕೊಂಡ ದುಃಖ ನಿನ್ನ ಹಿಂಗ ಮಾತಾಡ್ಸಾಕ ಹತ್ತೈತಿ, ಗಂಡನ ಮನಿ ಇವತ್ತ್ ನಿನ್ ಪಾಲಿಗೆ ಮುಚ್ಚಿರ್ಬೋದು, ಲೋಕದ ಬಾಗ್ಲ ಯಾವಾಗ್ಲೂ ತೆಗದಿರ್ತೈತಿ, ಹುಡಕ್ಕೊಂತ ಹೋಗ್ಬೇಕಷ್ಟ. ನಾವು ಮೊನ್ನೆ ಇಟಗಿ ಭೀಮವ್ವನ ಗುಡಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ವಿ, ನೆಪ್ಪೈತನು?

'ಹ್ಮೂಂ, ನೆಪ್ಪಿಲ್ದೇನು? ಮಗಾ ಆರಾಮಾಗಿ ಬರ್ಲಂತಂದ ಕಾಯಿ ಕಟ್ಟಿ ಬಂದಿದ್ವಲ್ಲ!.

'ಹೌದು, ಕಟ್ಟಿದ ಕಾಯಿ ಫಲ ಪಲಿಸ್ಲಿಲ್ಲ, ಯಾವ ಸಾಮಿ ಮನಿ ಅಡ್ಗಿ ಸಾಂಬಾರ ಆಗೈತೊ ಏನೊ?, ಹೋಗ್ಲಿಬಿಡು ಹುಳ ಬಿದ್ದ ಹಣ್ಣನ್ನ ಎಷ್ಟಂತ ತೊಳಿಯಾಕ ಆಗ್ತದ. ಹ್ಮ, ಭೀಮವ್ವನ ಗರ್ಭ ಗುಡಿ ಒಳಗ ಒಂದ ಕಡಿಗೆ ಎರಡು ಸಾಲು ಬರ್ದಿದ್ರು, ಅದನ್ನ ನೀನ್ ಎಷ್ಟ ಚಂದ ಓದಿ ಹೇಳಿದಿ, ನೆನಪೈತನು?'

ಕ್ಷಣಕಾಲ, ಮೌನವಹಿಸಿದ ಮಂಜುಳಾ 

ತಟ್ಟನೆ ತಲೆ ಎತ್ತಿ ತಂದೆಯ ಮೊಗವನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡಿದಳು. ತಂದೆಯ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣೀರಿನ ಕಡಲು ಮಾಯವಾಗಿ, ಪೌರ್ಣಿಮೆ ಚಂದ್ರನು ಬೆಳಗಿದಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು.

"ಹಡದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ತಾಯಿ ಆಗೋದ ದೊಡ್ಡ ಮಾತಲ್ಲ!, ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳಿಗೂ ತಾಯಾಗೋದು ದೊಡ್ಮಾತು!". ಮೆಲ್ಲನೆ ಉಸಿರಿ, ಸಂದಿಗ್ಧತೆಗೊಳಗಾದಂತೆ ಕಂಡು ಬಂದಳು. ಅತ್ತ ಸೂರ್ಯ ಸಣ್ಣಗೆ ಕರಗುತ್ತಿದ್ದ, ಹಕ್ಕಿಗಳ ಹಿಂಡು ಚಿಲಿಪಿಲಿಗೈಯ್ಯುತ್ತ ಮರಳಿ ಗೂಡಿಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದವು, ಅಪ್ಪ ಭುಜದ ಮೇಲೆ ಕೈಯಿಟ್ಟ, ಕತ್ತಲಾಗುತ್ತಾ ಬಂತು ಹೊರಡೋಣ ಎಂಬ ವಿಚಾರದೊಂದಿಗೆ.

ಮಂಜುಳಾ ಧೀರ್ಘ ನಿಟ್ಟುಸಿರೊಂದನ್ನು ಹೊರಬಿಟ್ಟು, ಸೇರಗಿನಂಚಿಂದ ಕಣ್ಣೀರು, ಮೂಗನ್ನು ಒರೆಸಿಕೊಂಡು, ತೊಡೆಯ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಮಗನ ಶವವನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಎದ್ದು ನಿಂತಳು.

'ಆವತ್ತ ನನ್ನ ಹೊಟ್ಟ್ಯಾನ ಕೂಸಿನ ಬದ್ಕ ಕಟ್ಟೊಕಾ ತಯಾರಿದ್ದಾಕಿ ನಾ, ಇವತ್ತ