ಸಾಗರ

ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಪ್ರೀತಿಯ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ
ನಾ ಮುಳುಗಿಸಿರಬಹುದು...
ಬದುಕಿನ ಶರಧಿಯಲಿ ನೋವಿನ ನೀರು
ನಿನ್ನ ಹೂ ಪಾದಗಳಿಗೂ ಸೋಕದಂತೆ
ಹೆಗಲೆರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವೆ..

ಪೂಜಿಸಲು ನಿನ್ನ ಹೂಗಳಿಲ್ಲ ಚಿನ್ನ
ಇರು.. ಬೆಸರಿಸದಿರು.. ಕಡಲ ಆಳ
ದೊಳ್ಹೊಕ್ಕಿ..ಹೆಕ್ಕಿ ತರುವೆನೆ ಮುತ್ತು ರತ್ನ
ಸಿಂಗರಿಸಿ ಪೂಜಿಸುವೆ ನಿನ್ನಾಗ..
ಮನದ ದೇವತೆಯಂತೆಯೆ ನಿನ್ನ

ಕೇಳಿಲ್ಲಿ... ಆ ತುಳುಕು ಬಳುಕಿನ
ಅಲೆಗಳು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಮೊರೆಯಿಡುತ್ತಿವೆ
ನಿನ್ನ ಪಾದಸ್ಪರ್ಶಕ್ಕಾಗಿ... ನೀಡಲೆ
ಅವುಗಳಿಗೆ ಅನುಮತಿ...

ಒಂದು ಷರತ್ತಿನ ಮೇಲೆ... ನಿನ್ನ
ಪಾದವ ಸೋಕುವಾಗ ಎಲ್ಲಿಯೂ
ಇರುವೆ ಕಡೆದಷ್ಟು ನೋವಾಗಬಾರದು..
ನನ್ನವಳ ಪಾದವ ಸೋಕಿ.. ಸೋಕಿ..
ತಣಿಸಿ.. ತಣಿಸಿ... ನನ್ನ ಭುಜದ ಮೇಲೆ
ಹಾಗೆ ಹಾಯಾಗಿ ಮಲಗುವಂತೆ...
ಮುತ್ತಿಕ್ಕಬೇಕೆಂದು..

ಮಲಗಿರು ಹೀಗೆ... ಮನದೊಡತಿ
ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಾವಲಿಗೆ
ನಾನಿಲ್ಲವೆ.. ಬೇಲಿಯೆನು.. ಬೇಕಿದ್ದರೆ
ಚೀನಾದಂತಹ ಮಹಾ ಗೋಡೆಯನೆ ಕಟ್ಟಿ
ಬಿಡುವೆನು ಈ ಕಡಲಿಗೆ....
ಬರದಂತೆ ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿಯ ತೊಡರಿಗೆ..