ಹೆಣ್ಣು

ಹೆಣ್ಣು...
ಅವಳೊಂದು ಬರಿದಾದ ಪಾತ್ರೆ..
ತಂದೆ ತನಗೆ ಬೇಕಾದ ಅಕ್ಕಿಯನ್ನು
ಗಂಡ ತನಗೀಷ್ಟವಾದ ಬೇಳೆಯನ್ನು
ಮಕ್ಕಳು ತಮ್ಮ ರುಚಿಗೆ ತಕ್ಕನಾದ
ಕಾಳುಗಳೆಂಬ ಅವರವರ ಭಾವಗಳನೆಲ್ಲವ
ಹಾಕಿ.. ಅವಳಿಂದ ತಮಗೆ ಬೇಕಾದ ಕೆಲಸಗಳ
ಪಡೆಯುವಂತವರು... ಅವರವರ ಅಡುಗೆಗಳ
ಭಾವವು ಕೆಡದಂತೆ.. ಹಳಸದಂತೆ.. ಉಪ್ಪು
ಖಾರವಾಗದಂತೆ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹಿತವಾಗುವಂತೆ
ತಯಾರಿಸಿಕೊಡುವ ಹೆಣ್ಣು..

ಆ ದೇವರು ಈ ಗಂಡು ಜೀವಕ್ಕೆ ದುಃಖವನ್ನು
ಸಹಿಸಲಾಗದೆಂದೆ.. ಈ ಹೆಣ್ಣು ಜೀವಕ್ಕೆ
ಕಣ್ಣೀರೆಂದರೆ ಕರಗುವ ಹೃದಯವ ಕೊಟ್ಟನೇನೊ..
ಕಲ್ಲು ಹೃದಯವನ್ನು ಕರಗಿಸುವ ಕಲೆಯೊಂದನು
ಇವಳಿಗಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಕೊಟ್ಟನೇನೊ..

ನಿಜ... ಕಮಲ ಕೇಸರಿನಲ್ಲರಳುವುದು..
ಅದು ಕೇಸರಿನಲ್ಲಷ್ಟೇ ಅರಳುವುದು.. ಅರಳಿದ
ಅದರ ಸೌಂದರ್ಯ ವರ್ಣಾತೀತ.. ಇವಳು
ಹಾಗೆಯೆ ಕೇಸರೆಂಬ ಹೊಲಸು ನಾರುವ
ಬಾಳಲಿ... ಕಷ್ಟಗಳೊಡನೆ ಹೋರಾಡಿ ಅರಳುವ..
ಕಷ್ಟಗಳನ್ನೆ... ಅರಳಿಸಿ..ಹೂವಾಗಿಸುವ ಕಮಲ
ಈ ಕೆಸರು ಕಮಲದ ಕಮಲಾಕ್ಷಿಗೆ.. ನಮ್ಮ
ಗಂಡು ಕುಲದ ಪರವಾಗಿ ಅನಂತ..ಅನಂತಕೋಟಿ
ಪ್ರಣಾಮಗಳು..