ನನ್ನನ್ನೇಷ್ಟು ಸತಾಯಿಸುವೆಯೊ...
ತಂಗಾಳಿ...
ಅವಳ ನೆನಪಿನ ಗಾಳಿಯ
ಸೋಕಿಸಿ.... ಸೋಕಿಸಿ...
ನಿನ್ನ ವೇಗದ ಬಿರುಗಾಳಿಯಲಿ
ಸಿಕ್ಕಿಸಿ ತೂರಿಬಿಡು ನನ್ನನು.. ಬಾನಿಗೆ
ಅವಳ ನೆನಪುಗಳು ಸ್ಪರ್ಶಿಸದಂತೆ..
ನಿನ್ನ ನಭದಲಿ ಹಾರುವ ಹಕ್ಕಿಯಾದರೂ
ಆಗುವೆ...
ಸೂತ್ರವಿರದೆ ಅವಳ ನೆನಪಿನ ಅಂಕೆಗೆ
ಸಿಗದೆ ಹಾರುವ ಗಾಳಿಪಟವಾಗುವೆ..
ಅಷ್ಟೊಂದು ನಗದಿರಿ... ಸುಮಗಳೆ..
ಅವಳಂದದ ಸೊಬಗನು ವರ್ಣಿಸುತ
ಬೇರೊಂದು ಮನೆಯ ಹೊಸ್ತಿಲ
ತುಳಿಯಲು ಹೋಗಿರುವ ಅವಳನ್ನು
ಮತ್ತೆ..... ಮತ್ತೆ.... ನೀವುಗಳು ನಕ್ಕು
ನಕ್ಕು ನೆನಪಿಸದರಿ...
ಕರೆದುಕೊಳ್ಳಿ.... ಬೇಕಾದರೆ ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ
ದುಂಬಿ ಹೊತ್ತೊಯ್ವ ಮಕರಂದ ನಾನಾಗುವೆ..
ಅದರ ಗೂಡಿನಲಿ ಅವಳು ಕನಸಾಗಿಯೂ ಬಂದು
ಕಾಡದಂತೆ ಮಲಗಿಬಿಡುವೆ..
ಇಲ್ಲವಾದರೆ......
ಅವಳ ಮದುವೆ ದಿಬ್ಬಣವು ಹೋಗುವ
ಹಾದಿಗಾದರೂ ಚೆಲ್ಲಲಿ...
ನನ್ನ ನೆನಪು, ಕನಸುಗಳ ತೊರೆದು
ಹೋದವಳು...... ನನ್ನನು
ತುಳಿದು ಹೊಸಕಿ ಹೋಗಲಿ...
No comments:
Post a Comment