ತಾಯಿ ದೈವ

ಕಣ್ಣರೀಯದಿದ್ದರೇನ್... ಕರುಳರಿಯದೆ...
ಜೀವಿ ಯಾವುದಾದರೇನ್..
ತಾಯಿ ಒಡಲದು ಮರುಗದೆ..

ಅದರ ಒಡಲ ಹಸಿವಿನ ತಾಪವ...
ತಾಯಿಲ್ಲದೆ ಅಲೆಯುವ ಭಯವ...
ನಾನಿಲ್ಲವೇನೊ.. ಎನ್ನುತ ತಲೆ
ಸವರುತ ನೀಡುವ ಅಭಯವ..
ನಿನ್ನ ತಂಟೆಗಾರು ಬರದಂತೆ
ಹದ್ದಿನ ಕಣ್ಣಿನಂತೆ ಕಾಯುವ...
ನಿನ್ನ ಮಾಂಸದಾಸೆಗೆ ಬರುವವರ...
ಸಿಗಿದು ಸೀಳಿ ಹಾಕಲೆಂದೆ ಕುಳಿತಂತಿರುವ
ಮಮತೆಯ ಅರಸಿ.... ಇವಳಲಲ್ಲದೆ...
ಇನ್ನಾರಲಿ ಮೂಡುವದೊ....
ಈ ಭಾವ

ಗರ್ಭದಲಿ ನೀ ಜನಿಸದಿದ್ದರೂ...
ನಿನ್ನನೊಂದು ಮಗುವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿ
ಎದೆಯವರೆಗೂ... ಹಾಲನುಣಿಸಿ..
ತೊಡೆಯ ಮಡಿಲಲಿ ಮಲಗಿಸಿ..
ನಿನ್ನೆದೆಯನು ತಟ್ಟಿ.. ತಟ್ಟಿ...
ಯಮಪಾಶವು..... ಕಾಲಿಡಲು ಹೆದರುವ...
ಆ ಸಾವಿನ ಭಯವಿಲ್ಲದೆ..... ನಿದಿರೆಯ
ಲೋಕಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವ ಏಕೈಕ
ದೈವವಿದು.....

ಸೌಭಾಗ್ಯವಿದು ನೋಡುವ ಕಂಗಳಿಗೆ
ಅಮೃತದ ಘಳಿಗೆಯಿದು ಬದುಕಿಗೆ
ತಾಯ್ವಲವ ತಿಳಿಸುತಿಹುದು ಮನಸಿಗೆ
ಯಾವ ಜೀವಿಗೂ... ಭೇದವ ತೊರದೆ
ತಾಯಿ ಮಮತೆಯ ಸಾರುತಿಹುದು ಜಗಕೆ